Kliniğimizde opere edilen benign over kistlerinin retrospektif olarak histopatolojik açıdan değerlendirilmesi

Abstract

Üreme çağındaki kadınlarda benign over kistleri oldukça sık görülmektedir. Tedavisinde konservatif cerrahi uygulanmaktadır. Günümüzde laparoskopi tercih edilen cerrahi yöntemdir. Ancak özellikle endometrioma nedeni ile uygulanacak cerrahi girişimlerde kistektomi ya da ablatif yöntemlerin birbirine üstünlüğü konusunda tartışmalar devam etmektedir. Bu tartışmaya ışık tutmak amacı ile kliniğimizde benign over kisti nedeniyle kistektomi uygulanmış hastalardan elde edilen doku örneklerini histopatolojik olarak inceledik.Çalışmaya Ocak 2004-Haziran 2007 tarihleri arasında Pamukkale Üniversitesi Tıp Fakültesi Kadın Hastalıkları ve Doğum Anabilim Dalında endometrioma (n=63), dermoid (n=25) ve seröz kistadenom (n=13) nedeniyle kistektomi uygulanmış toplam 101 hasta dahil edildi.Endometrioma grubunda, dermoid ve seröz kistadenom grubuna göre kist duvarı ile birlikte çıkarılan ovarian folikül sayısı anlamlı olarak daha yüksek bulundu (p=0,0001). Ancak sadece %1,6 olguda çıkarılan foliküllerin sağlıklı ovaryan dokuda gözlenen grade IV morfolojik özellikleri gösterdiği bulunmuştur. Endometrioma çapı arttıkça kist duvar kalınlığının ve kist duvarı iç yüzeyini kaplayan endometrial epitelin arttığı görülmüştür. Endometrioma duvar kalınlığı ile endometrial glandların kist duvarından maksimum penetrasyon derinliği arasında orta derecede anlamlı bir korelasyon bulunmuştur (p=0,023, r=0,583). Endometrial glandların kist duvarından maksimum penetrasyon derinliği 0,2-2,8 mm (ortalama 1,11±0,78) olarak saptanmıştır. Ayrıca endometrioma kist duvarında %82,5 olguda fibrozis olduğu görülmüştür.Bu bilgiler ışığında, kistektominin overtreatment olmadığı tercih edilmesi gereken cerrahi teknik olduğu söylenebilir. Endometriomalarda yoğun fibrotik doku ile birlikte önemli miktarda ovarian doku eksize edilmiştir, ancak normal ovarian dokuda görülmesi gereken morfolojik özellikler izlenmemiştir; muhtemelen non-fonksiyonel olduğu düşünülmüştür. Ayrıca ablatif cerrahi ile doku penetrasyon derinliğinin maksimum 0,25 mm'ye ulaştığı göz önüne alındığında ortalama olarak 1,11±0,78 mm derinlikte olduğu görülen endometrial glandlar nedeni ile endometriomaların ablatif yöntemlerle yetersiz tedavi edileceği açıktır.

Benign ovarian cysts are frequently seen in reproductive age group of women. Conservative surgical approaches are used in the treatment. Currently laparoscopy is the preferred method of treatment. But whether cystectomy or ablative procedures should be used in the surgical treatment of endometriomas is on issue of continuing debate. We have investigated histopathologically the tissue preparations of the women who had been performed cystectomy with the aim of putting a light on to this discussion.A total of 101 patients who had been performed cystectomy for a diagnosis of endometrioma (n=63), dermoid cyst (n=25) or serous cystadenoma (n=13) in Pamukkale University Medical Faculty, Department of Obstetrics and Gynecology Clinic during January 2004 ? June 2007 were included in this study.Number of ovarian follicles excised with cyst wall were significantly higher in endometrioma group than dermoid and serous cystadenoma groups (p=0,0001). But it was found that only in 1,6% of the cases, excised follicles were showing morphological characteristics of grade IV follicles seen in healthy ovarian tissues. It was seen that size of cyst wall and endometrial epithelium underlying the cyst wall were increased as the diameter of endometrioma increased. A relatively positive correlation was found between the size of endometrial wall and maximum penetration depth of endometrial glands from the cyst wall (p=0,023, r=0,583). Depths of endometrial glands from the cyst wall ranged between 0,2-2,8 mm (mean 1,11±0,78). Additionally in 82,/% of the cases fibrosis was seen in endometrial cyst wall.It was seen that a significant amount of ovarian tissue was excised along with a dense fibrotic tissue in endometrioma cases. But morphological characteristics that should be seen in normal ovarian tissue were not observed suggesting that it is nonfunctional. Furthermore, when it is considered that maximum penetration depth, in ablative surgery reaches to 0,25 mm, it is obvious that treatment of endometriomas with ablative methods would be insufficient since depth of endometrial glands reaches to 1,11±0,78 mm in these cases.