The impasse of urban to rural migration: Re-enchantment and disillusionment in Şirince

Abstract

Şirince, İzmir'in Selçuk ilçesinin tepelerinde yer alan ufak bir turistik köydür. Son 30 sene içinde, özellikle de turizm patlaması ile birlikte, belli bir sayıda insan metropolitan şehirlerden köye göç etti. Bu tez, eskiden şehirde yaşamış insanlar üzerinde etnografik saha çalışmaları vasıtasıyla Şirince'ye şehirden göç eden insanların kritik incelemelerini çeşitli açılardan sunmaktadır. İnsanlar arasındaki ilişkilerin dinamiklerini anlamak amacı ile kimlik ve yerellik üzerine teorik yazılardan yola çıkarak Şirince'de Şirincelilik kavramının bulunmadığı sonucuna varıyorum. Daha sonra şehirli kesimin köye göçerek yaşama tekrardan bağlanmaları ve köy hayatı ile ilgili romantik hayallerinin ardından `gerçeklik` ile yüzleşmelerinin yol açtığı çelişkili durumu inceliyorum. Bir taraftan Şirince'nin son 30 senede geçirdiği kaçınılmaz değişimin mülakaatlara katılanların şehrin materyalizminden kaçarak ruhsal boşluğu doldurma şeklindeki amaçları ile çeliştiğini iddia ederken öte yandan, onların köye Batıcı hayaller ile süslenmiş olan bakışlarını ve yaklaşımlarının onları turizm endüstrisinin sağladığı maddi kazançlar karşılığında Şirince'yi modernleştirme çabalarına soktuğunu öne sürüyorum. Son olarak, köyü baştan aşağı modernleştirme çabalarının sonuç vermemesi ve yaşama tekrardan bağlanamamalarının eskiden şehirde yaşamış insanlar tarafından tutsaklığa benzetilen bir çıkmaza yol açtığını öne sürüyor ve soruyorum: şehir değilse, köy değilse, öyleyse nere?Anahtar sözcükler: Yeniden büyülenme, kentten köte göç, kırsal turizm, modernleşme

Şirince is a small touristic village situated on the hills of Selçuk province of İzmir. In the last 30 years, especially with the boom of tourism, a number of people from metropolitan cities migrated to the village. Through ethnographic fieldwork with ex-urbanites in Şirince, this thesis presents a critical exploration of the urban to rural migrants in Şirince from various angles. In order to understand the dynamics of relations among people in Şirince, I draw from the theoretical writings on place identity and locality and argue that Şirince is a place of non-identity. I then explore that the urbanites' purposes of re-enchanting with the world by migrating to village and their romantic imagination of the village life created an ambivalent situation when they faced the `reality.` I claim that on the one hand the inevitable transformation that Şirince has undergone in the last 30 years contradicts with the purposes of the informants' coming to the village: running away from the materiality of the urban and filling the void of spirituality. On the other hand, their gaze on and approach to the village, imbued with Occidentalist imaginations, make them undertake an attempt to modernize Şirince in return for material gains from the tourism industry. Finally, I propose that the failure of top-to-down modernization of the village and the inability to re-enchant with the world has created an impasse; an impasse the ex-urbanites defined through the metaphors of imprisonment: not the city, not the village, but where?Keywords: re-enchantment, urban to rural migration, rural tourism, modernization