Building a community platform for artisans and designers: Artisans in İstanbul

Abstract

`Teknoloji` Yunanca'da `technē` kelimesinden türetilmiş olup `zanaat` anlamına gelmektedir. `-loji` eki ise `logos` kelimesinden türeyip `mantık yürütme` anlamındadır. `Teknoloji` kelimesinin anlamı kelimenin kökünde yatmaktadır: Zanaat ve üretimle bilmek. Bu tez görünüşte küresel bir soruna da kayda değer bir örnek teşkil eden İstanbul zanaatkarları için sürdürülebilir bir çözüm bulmayı hedeflemektedir: Zanaatkarların şehirdeki konumu, çırak sisteminin açmaza gidişi ve zanaatkarların endüstriyel üretimlerde önemli rol alamamaları araştırmayı zanaatkarların geleceği ve geçimi için bir çözüm arayışına yönlendirmiştir. Zanaatkarlar, seri üretim sistemlerinin dışında bulunan profesyoneller olup, az sayıda el üretimi yapmakta, geleneksel üretim tekniklerini ustadan çırağa aktarmaktadırlar. Öbür yandan tasarımcılar, seri üretim zincirinin başındaki halkalardır. Zanaatkalarlara kıyasla, tasarımcılar yaptıklarını genelde kendileri üretmektense prototip ve şablonları ürün olmak üzere hazırlayarak bunları yukarıda bahsedilen zincirin diğer halkalarına aktarmaktadırlar. Halbuki zanaatkarlar da yeni teknikleri ve prosedürleri öğrenme becerisini sergilemektedirlerdir. Bu durum araştırmayı formel bilgisi (logos) olan tasarımcıların örtük bilgisi (technē) olan zanaatkarlara sosyal bir değişim için araç olup olamayacağını sorgulamaya teşvik etmiştir. Bu görünüşte farklı iki meslekleğin işbirliği sayesinde, zanaatkarların geleneksel el sanatları odaklı becerilerini, özerk benzersiz tasarım süreçleriyle ve küçükölçekli üretimlerle yeniden adapte edebileceği ortak bir strateji geliştirilebilir.Anahtar kelimeler: tasarım, zanaatkar , zannat, zanaatın tasarıma entegrasyonu,teknoloji

`Technology` derives from the word `technē` in Greek, which means `craftsmanship.` The suffix `-logy` derives from `logos` which means `to reason.` The meaning of `Technology` resides in its roots: a way of knowing by making and crafting. This thesis aims to find a sustainable solution for the artisans of Istanbul whose story appears to constitute a noteworthy example to a much wider spread, seemingly global, problem: The location of artisans in the city, a failing system of apprenticeship, and the lack of a critical role of artisans within industrial production systems has led the author thesis to a search for solutions regarding the future welfare of their livelihoods. Artisans are professionals who stand outside mass production systems, hand-manufacture individual products, mostly through traditional techniques that are handed down from master to apprentice whereas designers are professionals who are the first links of a chain of mass production. Unlike artisans, designers mostly do not directly manufacture creations themselves but instead develop prototypes / templates that are to be turned into products by others who are the further links of the above the mentioned chain. Yet, artisans demonstrate the ability to adapt to new technologies and procedures. This leads the author thesis to query whether designers, who have formal knowledge (logos), can be an instrument of social change for artisans who have tacit knowledge (technē). Through collaboration between these two seemingly disparate professions, a joint strategy whereby artisans can readapt their traditional handcraft oriented skills towards autonomous unique design processes and develop small-scale productions.Keywords: design, artisan, craft, integrating design to crafts, technology