19. yüzyılın ikinci yarısında Kudüs Kamame kilisesi üzerine Osmanlı politikaları

Abstract

Bu çalışmada 19. Yüzyıl ikinci yarısında Kamame Kilisesi üzerine oluşturulan Osmanlı politikalarının neler olduğu ve nasıl geliştiği literatür kaynakları ve arşiv vesikaları kullanılarak araştırılmış ve incelenmiştir. Arşiv taramalarından ve literatür kaynaklarından elde edilen belgeler ve bulgular üzerine yapılan tartışmalar ışığında çalışma kurgulanmış ve üç bölüm olarak planlaması gerçekleştirilmiştir.Çalışmanın birinci bölümünde Kamame Kilisesi'nin tarihçesi, inşa ve mimari yapısı, dini sembolik önemi ve Osmanlı öncesi dönemdeki bölgeye hâkim devletler tarafından bu kilise üzerine uygulanan idari politikalar ortaya konmuştur. İkinci bölümde Kudüs'ün 16. yüzyılda Osmanlı Devleti tarafından fethedilmesi ile birlikte Kamame Kilisesi üzerine çıkan cemaat çatışmaları, kilisenin gelirleri ve bu gelirlerin harcama politikaları ile geçirdiği tamiratlar, Osmanlı politikaları çerçevesinde ele alınmıştır. Çalışmanın son bölümü olan üçüncü bölümde ise söz konusu kilise üzerine çıkan cemaat çatışmaları etrafında şekillenen uluslararası siyaset ve bu çatışmaları çözmek için Osmanlı Devleti tarafından verilen 1852 tarihli fermanla birlikte oluşturulan statüko geniş bir çerçevede konu edilmiştir. Son olarak sonuç bölümünde yapılmış olan çalışmadan elde edilen bulgular tartışılmıştır.

In this study, what the Ottoman policies, formed on Kamame Church in the second half of the 19th century, were and how they developed have been researched and examined by using literature sources and archive documents. In the light of the discussions conducted on the documents and findings obtained from archival surveys and literature sources, this study was built and planned as three sections.In the first part of the study, the history, constructional and architectural structure of Kamame Church, as well as its religious symbolic importance and along with administrative policies applied on this church by the governing states in the pre-Ottoman period were presented. In the second chapter, the congregation of Jerusalem, conquered by the Ottoman Empire in the 16th century, and the parish conflicts over the Church of Kamame, the revenues of the church and the expenditure policies of these revenues along with the repairs it had undergone, were discussed within the framework of Ottoman policies. In the third chapter, which is the last chapter of the study, the international politics formed around the congregation conflicts on the church in question and the status quo formed with the ferman dated 1852 which was granted by the Ottoman Empire in order to solve these conflicts were discussed in a broad framework. Finally, the findings, which were obtained from the study conducted on the conclusion, were discussed.