Diş beyazlatıcı ve antioksidan ajanların etkilerinin dental pulp stem cell (DPSC) hücre dizisinde incelenmesi

Abstract

Beyaz bir gülüş modern toplumumuzda arzulanan estetik durumdur ve diş beyazlatıcı ajanlarla sağlanmaktadır. Diş beyazlatıcılar peroksit içermekte ve hücresel hasar oluşturabildikleri öne sürülmektedir. Bu nedenle çalışmamızda, diş pulpası kök hücresi (DPSC) kültürlerine hidrojen peroksit uygulanmasının etkilerini ve E vitamininin ve crithmum maritimumun oluşabilecek hasara karşı koruyucu etkilerinin olup olmadığını araştırmak amaçlanmıştır. Bu amaçla kontrol (K), 2 Hidrojen Peroksit (2HP) (2 μg/ml), 6 Hidrojen Peroksit (6HP) (6 μg/ml), E vitamini (100 μM)+2 Hidrojen Peroksit (E2HP), E vitamini (100 μM)+6 Hidrojen Peroksit (E6HP), Crithmum Maritimum (2 μg/ml)+2 Hidrojen Peroksit (CM2HP) ve Crithmum Maritimum (2 μg/ml)+6 Hidrojen Peroksit (CM6HP) olmak üzere 7 çalışma grubu oluşturuldu. DPSC kültür ortamında çoğaltılıp gruplara uygun muameleler yapılıp hücreler 0, 24, 48, 72 saat sonra ortamlardan uzaklaştırılarak DNA hasarı, TNF α, IL-6, TOS ve TAS seviyeleri ölçüldü. DNA hasarı comet analiz yöntemi ile TNF α, IL-6, TOS ve TAS seviyeleri uygun ticari kitler kullanılarak ELISA yöntemi ile ölçülmüştür. Comet parametrelerinden kuyruk uzunluğu, sadece HP uygulanan gruplarda, 48 saat sonra ölçümü yapılan 6HP grubu hariç diğer tüm zamanlardaki ölçümlerde kontrole göre artış gözlenmiştir. E vitamini ve CM uygulanan grupların 0, 24, 72 saat sonra ölçülen kuyruk uzunluğu ortalamaları, sadece HP uygulanan gruplara göre anlamlı olarak azalmıştır. Kuyruk yoğunluğu ortalamaları, 2HP ve 6HP gruplarında kontrole göre anlamlı olarak artmakla beraber; E vitamini ve CM uygulanan gruplarda 6HP grubuna göre anlamlı olarak azalmıştır. Kuyruk momenti ortalamaları 2HP ve 6HP gruplarında tüm zamanlar kontrole göre anlamlı olarak artmıştır. 0, 48 ve 72 saat sonra yapılan ölçümlerde E vitamini ve CM gruplarının ortalamaları, 6HP grubuna göre anlamlı olarak azalmıştır. 24 saat sonra yapılan ölçümlerde E vitamini ve CM gruplarının ortalamalarının, 2 HP grubuna göre anlamlı olarak azaldığı gözlenmiştir. Grupların TNF α, IL-6, TAS ve TOS düzeyleri karşılaştırıldığında gruplar arasında anlamlı bir fark gözlenmemiştir. Sonuç olarak bulgularımız HP'nin genotoksisiteye yol açtığını, E vitamini ve CM'un HP kaynaklı DNA hasarını azalttığını göstermektedir. Aynı zamanda sonuçlarımıza göre genotoksisitenin oksidatif stres kaynaklı olmadığını söyleyebiliriz. Genotoksisitenin hangi mekanizmalarla olduğunun aydınlatılması için daha ileri çalışmalara gereksinim vardır.

A white smile is a desired aesthetic feature in our modern society, which is provided with tooth bleaching agents. Tooth bleaching agents contain peroxide and are asserted to cause potential cellular damage. Therefore, our study aims to find the effects of application of hydrogen peroxide on dental pulp stem cell (DPSC) cultures and whether vitamin E and crithmum maritimum have any protective effects against the potential damage to occur. To this end, 7 study groups were created, namely the control (C) group, 2 Hydrogen Peroxide (2HP) (2 μg/ml), 6 Hydrogen Peroxide (6HP) (6 μg/ml), vitamin E (100 μM)+2 Hydrogen Peroxide (E2HP), vitamin E (100 μM)+6 Hydrogen Peroxide (E6HP), Crithmum Maritimum (2 μg/ml)+2 Hydrogen Peroxide (CM2HP) and Crithmum Maritimum (2 μg/ml)+6 Hydrogen Peroxide (CM6HP) groups. Reproduced DPSC in culture media and treated according to the assigned groups, the cells were removed from their media at 0, 24, 48, 72 hours, and DNA damage and TNF α, IL-6, TOS and TAS levels were measured. DNA damage was measured using comet assay method and TNF α, IL-6, TOS and TAS levels were measured with ELISA method using commercially-available kits. Tail length, one of the comet parameters, was observed to increase in groups treated with only HP, compared to the control group, in measurements at all time points, except the 6HP group that was measured at 48 hours. Average tail lengths of groups treated with vitamin E and CM measured at 0, 24 and 72 hours reduced significantly compared to the HP-treated groups. While average tail intensities of 2HP and 6HP groups increased significantly compared to the control group, a significant decrease was found in groups treated with vitamin E and CM in comparison to the 6HP group. Average tail moments increased significantly in 2HP and 6HP groups at all time points compared to the control group. Measurements performed at 0, 48 and 72 hours showed a significant decrease in averages of vitamin E and CM groups compared to the 6HP group. Measurements performed at 24 hours showed a significant decrease in averages of vitamin E and CM groups compared to the 2HP group. A comparison of TNF α, IL-6, TAS and TOS levels of the study groups did not reveal a significant difference. As a result, our findings demonstrate that HP leads to genotoxicity, and that vitamin E and CM decreases HP-induced DNA damage. Furthermore, we can conclude from our results that the genotoxicity was not caused by oxidative stress. Further studies are needed to explain the mechanisms involved in genotoxicity.