Lived and lost spaces: A study on the use of personal space in contemporary art

Abstract

Kişisel mekan, güncel sanatta çeşitli bağlamlarda ve farklı teknikler aracılığıyla sıkça karşımıza çıkan bir konudur. Araştırma, kişisel/özel alanı ve bu alanın kaybını baz alarak, bu konu üzerine yoğunlaşan güncel sanat örneklerini incelemektedir. Araştırmanın konu edindiği kişisel mekan kavramı, Bachelard ve de Certau'nun söylemlerindeki gibi kişinin rahat ettiği, kendini ait hissettiği, günlük ritüellerini gerçekleştirdiği ve devamlı olarak kimlik algısını doğruladığı domestik iç mekan anlamında kullanılmaktadır. Araştırmada, güncel sanatçılardan özellikle Sarkis, Rachel Whiteread ve Do Ho Suh'a odaklanarak, işlerindeki kişisel mekan temsilleri üzerinden ev özlemi, aidiyet ve kimlik kurgusu konularına ilişkin yaklaşımları incelenmektedir. İncelemenin bulgusu, bahsi geçen sanatçıların işlerindeki ortak yöntemin, mekanın yeniden yaratımını içerdiğidir. Her sanatçı, kendi katarsis sürecine en uygun bulduğu yöntem ve malzemeyle, geçmişe dair mekanları yeniden kurgulamaktadır. Bu kurguların amaç ve etkileri, birbirleriyle ve yazarın kendi işleriyle karşılaştırılmaktadır.

Personal space is a frequently referenced entity in contemporary artwork in various contexts and through a variety of media. This paper establishes personal/private space and its loss as the main point of discussion for selected contemporary artworks which amplify these issues. The context of personal space in this paper is the one defined in the discourses of Bachelard and de Certeau; the indoor domestic space in which one finds comfort, feels belonging, performs everyday rituals and continuously confirms their sense of self. Throughout this paper, contemporary artists, with a focus mainly on Sarkis, Rachel Whiteread, and Do Ho Suh are analyzed based on their representations of personal space; their varying methods are identified in their approaches towards the issues of homesickness, belonging and identity. This paper finds that the re-creation of space is a shared method between the aforementioned artists' selected works. Each artist is identified re-creating space through whichever medium as best serves the process of catharsis. The effects and intentions of the selected works of the mentioned contemporary artists are compared with each other and with the author's own works.