Personal archive and monumentalization of the unofficial history: An introspective on image and remembrance collection

Abstract

Bu tez, anımsamayı sanatın bir konusu olarak kabul etmekteki ve onu somutlaştırma halindeki motivasyon sağlayan öğelere dikkat çekmeyi amaçlıyor. Araştırma süreci boyunca esas kaygı yazarın enstalasyonuyla bağlantılı olarak hatırlatıcı bir yapı olarak anıtın rolünü ve gayri resmi tarihin anıtsallaştırılmasına duyulan ihtiyacı kavramak üzerine olacaktır. Bunun yanı sıra, yazarın fotoğraf, video, ses, mektup ve bilgi objeleri diye nitelendirdiği hatıralardan oluşan kişisel arşivi için oluşturulmuş bir anıttan yola çıkarak gündelik olanın sanat bağlamındaki yerini tartışacaktır. Bu amaçla literatür taramasının yanı sıra bazı filmler, nörolojik hasta vakaları ve bazı görsel dökümanlar içerikleri ve metaforik temsilleri göz önünde bulundurularak incelenecektir.Bu tez kişisel arşivin yalnızca kişisel bir tarih oluşturmadığını, aynı zamanda gelecek için de arkeolojik bir bileşen rolünü oynadığını tartışmayı amaçlıyor.

This thesis aims to address the motivational elements of considering remembrance as an art subject and the objectification of it. Throughout the research process, the main concern will be on understanding the idea behind the monument as an evocative structure and the urge of monumentalization of the unofficial history in relation with the author's installation. It will concurrently discuss the placement of daily components in an art context through the installation which is structured as a monument for author's personal archive including images, video, audio, letters and objects of knowledge. For this purpose, various films, some neuroscientific patient cases and visual documents will also be analyzed in accordance with their content and metaphorical relations along with some literature review. This thesis aims to discuss that personal archives do not only create an unofficial history but also act like an archaeological component for the future.