State, security, and interest: Limits of European integration

Abstract

Güvenlik arayan devletler hangi koşullar altında işbirliği başlatmaya daha meyillidir? Devletlerarası müzakere sonuçlarını ne belirler? Standart realist açıklamalar, güvenlik arayan devletlerin çıkarları uyuşsa bile nadiren işbirliği yaptığını ileri sürmektedir. Bu tez, uluslararası işbirliği ve devletlerarası müzakereleri açıklamak için yapısal realizm ve rasyonel pazarlık teorilerini içeren iki aşamalı bir analitik çerçeve sunmaktadır. Temel olarak, bu çerçeve, devletlerin hangi koşullar altında işbirliği başlattıklarını açıklamak için yapısal realist teoriyi; devletler arası müzakere sonuçlarını neyin belirlediğini açıklamak için de rasyonalist bir pazarlık teorisi içermektedir. Yapısal realist bir açıdan bu çerçeve, gücün devletler arasında kabaca eşit dağıldığı bir bölgede işbirliği yapacak aktörlerin sayısı artıkça devletlerin işbirliği yapmaya daha meyilli olacaklarını iddia etmektedir. Eşit güce sahip çok sayıda aktörün işbirliği başlatma ihtimali daha yüksek olacaktır çünkü böyle bir durumda ilgili aktörler işbirliğinden kaynaklanan göreceli kazanç ve kayıpların mevcut güç dengesini bir aktör lehine aniden değiştirmeyeceğini değerlendireceklerdir. Devletlerarası müzakere konusunda ise bu çerçeve, uluslararası müzakereler esnasında devletlerin birbirlerine taviz verip vermemelerinin müzakereci aktörlerin askeri güçlerinden ziyade göreceli pazarlık gücüne bağlı olduğunu öne sürmektedir. Bu tez, yapısal faktörlerin işbirliği ihtimalini; devletlerin göreceli pazarlık gücünün ise müzakere sonuçlarını nasıl etkilediğini açıklamak için Fransa ile Federal Almanya Cumhuriyeti arasındaki Avrupa Savunma Topluluğu müzakerelerini incelemektedir. Avrupa entegrasyonu konusunda bu tez entegrasyonun sınırlarının belli bir politika alanının doğasından ziyade devletlerin söz konusu alandaki göreceli pazarlık gücünde yatmakta olduğu sonucuna varmaktadır.

Under what conditions do security seeker states more inclined to initiate cooperation? What determines negotiation outcomes? Standard realist explanations argue that security-seeker states rarely cooperate even if their interests converge. This study proposes an analytical framework which argues that international cooperation and negotiation can best be explained through two theories, arrayed in a multistage model, which takes its fundamental assumptions from theories of structural realism and rational bargaining. Basically, the framework requires, first, the application of structural realist theory to explain the conditions under which states initiate cooperation; and second, the application of a rationalist theory of bargaining in order to explain what determines negotiation outcomes. With respect to the emergence of international cooperation, the framework argues that power symmetry and a large number of actors, as structural factors, conjointly increase the likelihood of international cooperation. A large number of actors with evenly distributed power will be more likely to initiate cooperation because such actors will believe that relative gains and losses from cooperation will not shift the balance of power in favor of one actor. As for interstate negotiation, the framework argues that whether negotiating actors exchange concessions depends largely on the relative bargaining power of the actors rather than their military power. The study focuses empirically on the negotiations for the European Defense Community (EDC) between France and the Federal Republic of Germany and concludes that the limits of European integration lie in the changing relative bargaining power of the member states in a given policy area not the nature of that policy area.