Understanding success in international mediation: Comparing Russian and Turkish mediation attempts in the Nagorno-Karabakh conflict

Abstract

Uluslararası arabuluculuk uluslararası çatışmaları çözmek noktasında oldukça fazla kullanılmıştır. Arabuluculuk literatüründe en çok tartışılan konulardan ikisi arabuluculuk faaliyetlerinde başarı ve çatışan tarafların nasıl ve niçin arabuluculuk tekliflerini kabul ettiği olmuştur. Bu tez, bu iki tartışmaya da uluslararası arabuluculukta başarı üzerine çift katmanlı bir yaklaşım geliştirerek değinmektedir. Bu tez ilk katmanın arabuluculuk teklifinin arabulucuların özelliklerine bağlı olarak kabul edilmesi, ve ikinci katmanınsa ya çatışma davranışlarında azalma ya da arabulucuların milli hedeflerinin gerçekleştirilmesi olduğunu savunmaktadır. Bunun sebebi bu tezin arabuluculuğu sadece çatışma çözümü yöntemi olarak değil, aynı zamanda bir dış politika aracı olarak görmesinden kaynaklanmaktadır. Bu iki yaklaşım arabuluculuk sonrası durumun değerlendirilmesinde farklı sonuçlara gereksinim duyacağı ama her iki yaklaşımda da ilk katmanın başarılı olması gerektiği için, bu tezdeki odak noktası ilk katmandır. Bunu gösterirken bu tez daha fazla güce sahip olan arabulucuların arabuluculuk tekliflerinin daha fazla kabul edileceğini savunmaktadır. Bu doğrultuda bu tez arabuluculuğa dair bu iki yaklaşımın gözlemlenebilmesinden ötürü özel olarak Dağlık-Karabağ sorununa odaklanmakta ve sahip oldukları güçlerin odağında Rusya ve Türkiye'nin arabuluculuk faaliyetlerini karşılaştırmaktadır. Bu teorik hedefe ek olarak da bu tez aynı zamanda Türkiye'ye yönelik Türkiye'nin Dağlık-Karabağ sorununda arabuluculuk başarısını artırabilecek önerilerde bulunmaktadır.

International mediation has been used extensively to manage international conflicts. The literature on international mediation has focused extensively on success of mediation and how and why international mediation offers are accepted by conflicting parties. This thesis aims to dwell on both discussions by developing a two-pillar approach to success in international mediation. The thesis argues that the first pillar of mediation is the acceptance of mediation offers, related to the characteristics of mediators, and the second pillar of mediation is either the reduction in conflict behaviour or the achievement of national goals of mediators. This is because the thesis sees mediation not only as a conflict resolution method but also as a foreign policy tool. Since these two approaches will require different outcomes in the evaluation of the post-mediation environment but both of them require the fulfilment of the first pillar of mediation success, the focus of this thesis is on the first pillar. While revealing this, the thesis argues that the more resources a mediator has, the more likely its mediation offers will be accepted. In this line, the thesis rests specifically on the Nagorno-Karabakh conflict, as both approaches to mediation can be observed in that conflict, and compares the mediation attempts of Russia and Turkey with a focus on their leverages. In addition to this theoretical objective, the thesis also aims to put forth some recommendations for Turkey to increase its likelihood of success in mediating the Nagorno-Karabakh conflict.