Cooperation versus discord in the cypriot conflict: The role of Turkey

Abstract

Kıbrıs Uyuşmazlığı yıllardır sürmektedir. Birleşmiş Milletler bu sorunu çözmek için çeşitli girişimlerde bulunmuş olmasına ragmen, bir sonuca varamamıştır. Bu bağlamda, Kuzey Kıbrıs Türk Cumhuriyetinde ve Kıbrıs Cumhuriyetinde cumhurbaşkanlarının değişimi, bu kısır döngünün değişebileceği yönünde umutları arttırmıştır. Son dönemlerde, KKTC ve Türkiye arasında su boru hattı projesi başlamıştır. Bunun dışında Doğu Akdenizin Levant havzasında hidrokarbon keşifleri yapılmıştır. Bu bölge Kıbrıs'ın münhasır ekonomik bölgesinin bir parçasıdır. Bu konjonktürü göz önünde bulundurarak, bu çalışmanın amacı, yapı/yapan teorik çerçeveyi kullanarak doğal kaynakların Kıbrıs sorunundaki rolünü analiz edip, bunların çözümdeki rolünü incelemektir. Aynı zamanda Türkiye'nin de rolü bu soruya dahil edilmiştir. Aktörlerin değişiminden sonra, su ve doğal gaz kaynaklarının paylaştırımı bu bağlamda iki aktör için teşvik sağlamaktadır, fakat bu kaynaklar geçmişten gelen sorunları çözmekte yeterli değildir. Aksine, kaynakları ilave bir engel haline gelmiştir.

Cyprus Conflict has been persisting for many decades. Even though, the United Nations has made several attempts to solve the conflict, no solution has been reached. With the change of the Turkish Republic of Northern Cyprus president and the change of the Republic of Cyprus president, hope started to rise that the vicious cycle of the conflict could be altered. Also, recently there has been a new water pipeline project between Turkey and Turkish Republic of Northern Cyprus. Besides, there has also been recent hydrocarbon discoveries in the Levant basin, which is in the Eastern Mediterranean and covers the Exclusive Economic Zone of Cyprus. In such a nexus, by using the theoretical framework of structure/agency, the aim of the thesis is to research and analyze whether and in what ways resources (water and natural gas) can change the course of the Cypriot conflict and what is Turkey's role in this nexus. After the change of the presidents, resource allocation for water and natural gas provides an incentive for both actors to negotiate and resolve their conflict, but these are not enough to solve the issues that come from the past and create a hurdle in the mediation process today.