Improving the sight efficiency of visually impaired people with games that can be played with motion capture systems

Abstract

Bu çalışma, görme engelli çocukların yaşam becerilerinin ve göz-vücut koordinasyonlarının hareket algılama teknolojisi kullanan oyunlar ile arttırılıp arttırılamayacağını incelemektedir. Bu çalışmada aynı zamanda hangi tür oyunların geliştirilebileceği ve bunların görme engelli çocukların yararına nasıl kullanılabileceği araştırılmaktadır. Bu çalışma nicel ve nitel çalışmaların bir karışımı olarak altı aşamada yürütülmüştür. İlk aşamada çalışmanın danışmanlarıyla psikomotor gelişim alanları listelenmiştir ve bu listeler üzerinde tartışmalar yapılmıştır. İkinci aşamada bu tartışmalar üzerinden bir oyun prototipi geliştirilmiştir. Prototipin tartışıldığı toplantı üçüncü aşamayı oluşturmaktadır. Dördüncü aşamada, prototip oyunda bulunan eksiklikleri giderecek şekilde üç oyun daha geliştirilmiştir. Bir sonraki aşamada beş görme engelli çocuk ve dört oyunla bir deney yürütülmüştür. Altıncı aşamada deney sonuçları incelenmiş ve sunulmuştur. Deneyin sonuçları hareket algılama sistemleri ile oynanabilen oyunların görme engelliler için önemli bir rehabilitasyon aracı olabileceğini göstermektedir. Çalışmanın sonunda sonuçlar, kısıtlamalar ve ileride yapılabilecek çalışmalar tartışılmış, görme engelliler için oyun geliştirmede izlenmesi gerekebilecek kurallar listelenmiştir.

This thesis researches whether the life skills and eye-body coordination of the visually impaired children can be improved through the use of video games which use motion capture system as input. It also researches what kind of video games can be developed and how they can be used in order to provide benefit to visually impaired children. This study was conducted as a mix of qualitative and quantitative studies. It was carried out in six phases. In the first phase, the psychomotor development areas of the visually impaired children were listed and discussed in a meeting. In the second phase a game prototype was developed based on input from the first phase. The meeting in which the prototype was discussed formed the third phase. In the fourth phase, three additional games were developed that addressed the issues that were found in the prototype. Next one was the experiment phase, which was conducted with five visually impaired children and four games. Children were observed while playing those games and their reactions were noted. Their scores and in game actions were recorded using the tools that were embedded in the games. In the sixth phase, results were reviewed and presented. Our findings indicate that games that can be played with motion capture systems could be important rehabilitation tools for the low vision. Results, limitations and future work were discussed and a list of specifications on how to design games for the visually impaired is provided.