Dijital ve konvansiyonel yöntemler ile elde edilen inley ve onley restorasyonlarının klinik başarılarının ve marjinal adaptasyonlarının in vivo olarak değerlendirilmesi

Abstract

Dijital ve Konvansiyonel Yöntemler ile Elde Edilen İnley ve Onley Restorasyonlarının Klinik Başarılarının ve Marjinal Adaptasyonlarının İn Vivo Olarak DeğerlendirilmesiCan Metiner, Şebnem Begüm Türker, Protetik Diş Tedavisi Anabilim DalıAmaç: Çalışmanın amacı geleneksel yöntemle alınan ölçülerden üretilen inley ve onley restorasyonları iki farklı dijital tarayıcı ile alınan ölçülerden üretilen inley ve onley restorasyonları ile klinik özellikler ve marjinal uyum yönünden kıyaslamaktır. Gereç ve Yöntem: Kullanılan ölçü tipine göre 3 grup oluşturulmuştur. 1. grup kontrol grubu (KON) olup geleneksel ölçü tekniği kullanılarak ölçü alınmıştır. Diğer gruplarda Trios Pod Scanner (3shape, Kopenhag, Danimarka) (TRIOS) ve Cerec AC Omnicam (Sirona, Bensheim, Almanya) (CEREC) olmak üzere 2 farklı ağıziçi tarayıcı kullanılmıştır. TRIOS ve CEREC gruplarından 20'şer adet olmak üzere toplamda 40 adet IPS e.max CAD (Ivoclar Vivadent, Schaan, Liechtenstein) ve kontrol grubunda 20 adet IPS e.max Press (Ivoclar Vivadent, Schaan, Liechtenstein) inley-onley restorasyonu toplamda 24 hastaya uygulanmıştır. FDI kriterleri ile klinik değerlendirmeler, plak indeksi, gingival indeks ve sondalanbilir cep derinliği ölçümleri başlangıç, 6. ay ve 1. yılda yapılmıştır. Marjinal adaptasyonun değerlendirilmesi için her gruptan bukkal marjin sınırı mine-sement seviyesi üstünde olan 5 adet restorasyondan başlangıç ve 1. yıl epoksi rezin replikalar elde edilmiştir. Elde edilen replikalardaki sınırlar scanning elektron mikroskobu (SEM) ile kantitatif olarak incelenmiştir. İstatiksel analizler için `Friedman Testi`, `Wilcoxon İşaretli Sıralar Testi`, `Tek Yönlü Varyans Analizi Testi`, `Eşli Örnekler T Testi` ile kullanılmıştır. Bulgular: Restorasyonların hepsi başlangıç, 6. ay ve 1. yıl değerlendirmelerinde klinik olarak kabul edilebilir skorlar almıştır. SEM ile yapılan devamlı marjin değerlendirmelerinde de gruplar arasında istatistiksel olarak anlamlı farkların olmadığı görülmüştür. Sonuç: 1 yıllık klinik takip sonucunda dijital sistemlerle elde edilen ölçülerden üretilen inley onley restorasyonların klinik özellikleri ve marjinal adaptasyonları başarılı bulunmuştur. Anahtar Kelimeler: cad-cam, inley/onley, klinik takip, in-vivo, marjinal adaptasyon

Evaluation of Clinical Success and Marginal Adaptations of Inlay and Onlay Restorations Manufactured After Conventional and Digital İmpressionsCan Metiner, Şebnem Begüm Türker, Department of ProsthodonticsObjectives: The aim of this study is to compare the inlay and onlay restorations fabricated from the conventional impressions and digital impressions acquired by two different systems in terms of clinical features and marginal fit. Materials and Methods: 3 groups were designed according to the system of impression used. The first group (KON) is the control group and the impression was made by conventional ways. In the other groups digital impression techniques are used. Digital impressions are made with Trios Pod Scanner (3shape, Copenhagen, Denmark) and Cerec AC Omnicam (Sirona, Bensheim, Germany) and the groups were named as TRIOS and CEREC group respectively. Forty IPS e.max CAD (Ivoclar Vivadent, Schaan, Liechtenstein) and 20 IPS e.max Press (Ivoclar Vivadent, Schaan, Liechtenstein) inlay onlay restorations were placed in 24 patients. Clinical evaluations, plaque index, gingival index and probable pocket depth measurements were made at baseline, 6 months and 1 year using FDI criterias. From the each group 5 restorations with buccal margins above the cemento-enamel junction were randomly selected and epoxy resin replicates were made. The percentage of the continous margins were quantitatively examined at the scanning electron microscope (SEM) at the baseline and 1sth year evauations. Statistical analyzes were done by `Friedman Test`, `Wilcoxon Signed Rank Test`, `One-Way ANOVA Test`, `Paired Samples T Test`. Results: All of the restorations had clinically acceptable scores at baseline, 6-month and 1-year evaluations. SEM results showed no statistically significant difference between the groups in the continuous margin evaluations. Conclusions: Based on the 1-year follow-up results, inlay and onlay restorations fabricated with digital impressions, showed acceptable scores in terms of clinical features and marginal adaptation compared to conventional impression and production and digital impression were found to be a successful alternative to conventional impressions.Key Words: cad-cam, inlay, onlay, clinical follow-up, survival, in-vivo, marginal adaptation, SEM, randomized controlled clinical trial