İntavitreal aflibercept veya ranibizumab enjeksiyonlarında kadran değişikliğinin göz içi basınç değişimi üzerine etkilerinin değerlendirilmesi

Abstract

Diyabetik retinopati (DR), 20-65 yaş arasında engellenebilir görme kaybınınen sık nedenlerindendir. DR'de görme kaybı en sık diyabetik maküler ödem (DMÖ)nedeniyle gelişmektedir. DMÖ vasküler geçirgenlikte artışa bağlı olarakgelişmektedir. Bu durumun artan Vasküler Endotelyal Büyüme Faktörü (VEGF)seviyesi ile ilişkili olduğu bilinmektedir.Yaşa bağlı maküla dejenerasyonu (YBMD) gelişmiş ülkelerde ileri yaştadüzeltilemeyen görme kaybının en sık nedenidir. Yaş tip ve kuru tip olmak üzere ikitipi mevcuttur. Yaş tipi daha az görülmesine rağmen kuru tipine göre daha agresifseyretmektedir. Yaş tip YBMD'nin karakteristik lezyonu koroidalneovaskülerizasyon (KNV) oluşumudur. KNV oluşumundan ise VEGF sorumludur.İntravitreal aflibercept ve ranibizumab enjeksiyonu nedeniyle göz içi basıncı(GİB) artışı, endoftalmi, retinal yırtık, retina dekolmanı ve vitreus hemorajisi gibikomplikasyonlar meydana gelebilir.Enjeksiyon sonrası ani GİB artışı ile ilgili çok sayıda çalışma bulunmasınakarşın tekrarlayan intavitreal anti-VEGF enjeksiyonlarında, kadran değişikliğininGİB değişimi üzerine etkilerini ortaya koyan bir çalışma bulunmamaktadır.Çalışmamızda DR ve YBMD nedeniyle intravitreal enjeksiyon tedavisi alan123 göz değerlendirildi. En az on kez süperotemporal kadrandan enjeksiyon yapılanhastaların enjeksiyon sonrası GİB ve konjonktival blep çapı olarak değerlendirilenvitre reflüsü (VR) miktarı ölçüldü. Daha sonra aynı gözlerin bir sonraki enjeksiyonihtiyacında, aynı kadranı kullanmak yerine daha önce hiç enjeksiyon yapılmamışolan inferotemporal kadrandan enjeksiyon yapılarak GİB ve VR miktarı ölçüldü. VRile GİB değişimi arasında anlamlı ilişki olduğu gözlemlendi (p<0,001).viİnferotemporal kadrandan yapılan enjeksiyon sonrası görülen VR miktarısüperotemporal kadrana göre daha yüksek bulundu, buna bağlı olarak GİBdeğişikliğinde de iki kadran arasında belirgin fark mevcuttu. Çalışmamızda aynıkadrandan tekrarlayan enjeksiyonların travmatize edici etkisi sonucu konjonktiva vesklerada olan değişiklikler, enjeksiyon sonrası olaşan VR'yi kısıtlamakta, bu nedenlede GİB'i artırdığı düşünülmektedir.Anahtar Kelimeler: Aflibercept, Diyabetik retinopati, Göz içi basıncı,Ranibizumab, Vitreus reflüsü, Yaş tip yaşa bağlı maküla dejenerasyonu.

Diabetic retinopathy (DR) is one of the most common causes of preventablevision loss that can occur between the ages of 20-65. One of the leading causes ofvision loss in DR is diabetic macular edema (DME). Increased vascular permeabilityis the cause of DME. This is known to be associated with increased vascularendothelial growth factor (VEGF) level.In developed countries, age-related macular degeneration (AMD) is the mostcommon cause of irreversible visual loss at advanced age. AMD can be divided intotwo types: wet and dry type. Although the wet type is less common, it is consideredto be more aggressive compared to the dry type. Choroidal neovascularization(CNV) formation is characteristic lesion of the wet type AMD. The formation ofCNV is mainly due to an increased VEGF load.Intravitreal injections of intravitreal aflibercept and ranibizumab might causecomplications like elevation of intraocular pressure (IOP), endophthalmitis, retinaltear, retinal detachment and vitreous hemorrhage.In the literature, much attention has been paid for the sudden increase on IOPfollowing intravitreal injection. However, less is known about the impact of quadrantchange on IOP in recurrent intaviteral anti-VEGF injections patients.In the current study, 123 eyes, who were under DR and AMD treatment, wereevaluated. IOP and VR levels were measured in patients, who were injected from thesuperotemporal quadrant, at least ten times. For the next injection of the same eye,instead of using the same quadrant, IOP and vitreus reflux (VR) were measured afteran injection was performed from an inferotemporal quadrant that was never usedbefore. The results suggested a significant association between VR and IOP change(p<0,001).viiiThe amount of VR following an injection from the inferotemporal quadrantwas higher compared to the superotemporal quadrant. Correspondingly, IOP wasalso significantly different between the two quadrants. In conclusion, the traumaticeffects of recurrent injections at the same quadrant caused structural changes inconjunctiva and sclera. As a result, the VR became restricted and this might lead toan increased IOP.Key Words: Aflibercept, Diabetic retinopathy, Intraocular pressure,Ranibizumab, Recurrent intraviteral injection, Vitreus reflux, Wet type ageassociated macular degeneration.