Role of external actors in post-conflict reconstruction

Abstract

Bir iç savaş, müzakere veya bir tarafın zaferi sonrasında bittiğinde resmi yardım kuruluşu, devletler arası örgüt ve sivil toplum kuruluşları gibi birçok yabancı aktör o ülkeyi yeniden inşa için sahaya gitmektedir. Soğuk Savaş'ın sona ermesinden bu yana yeniden inşa çabalarında neoliberal barış inşası yaklaşımı baskın olmuştur. Neoliberal barış inşası yaklaşımı devletin çöküşünü iç savaşın asıl sebebi olduğuna inanmaktadır. Çözüm olarak neoliberal barış inşası yaklaşımı çok partili liberla demokrasi ve serbest piyasa ilkelerine dayalı ekonomi inşasını önermektedir. Bu çalışma, neoliberal barış inşası zihniyetinden dolayı yabancı aktörlerin iç savaşın asıl sebebini tanımlamakta başarısız olduğunu ve asıl sebepleri ortadan kaldıracak projeler yerine devlet kurumlarını inşa etmeye odaklandığını savunmaktadır. Daha önemlisi, yabancı aktörlerin neoliberal barış inşası zihniyetiyle savaş sonrası yeniden inşa sürecinde yer almaları o ülkelerde iç savaşı ilk sefer çıkartan neo-patrimonyal devletin güçlenmesine sebebiyet vermektedir. Çalışma, yabancı aktörlerin neo-patrimonyal rejimleri yeniden ürettiği ve güçlendirdiği üç yol ortaya koymaktadır. İlk olarak, Batı tarzı devlet modelini dayatarak yabancı aktörler merkezi hükümetin, kırsal kesimdekiler başta olmak üzere, yerel insanlar gözünde meşruiyet kazanmasına engel olmaktadır. İkinci olarak, çok partili demokrasinin desteklenmesi yerel aktörlerin failliğini elinden almakta ve merkezi hükümetin meşruiyet sorunu yaşamasına sebep olmaktadır çünkü insanlar kendi geliştirdikleri sistemle değil kendilerine dayatılan sistemle yönetilmektedir. Üçüncü olarak, devlet kuruluşlarına dış yardım sağlanması yolsuzluk ve kayırmacılık için maddi teşvik üretmektedir. Çalışmanın argümanı Ocak-Haziran 2014'te Sudan'da Darfur iç savaşı hakkında yürütülen altı aylık saha araştırmasının bulgularıyla desteklenmiştir. Araştırmanın sonuçları, neredeyse Sudan'daki bütün yabancı aktörlerin kalkınma odaklı projeler geliştirip finanse ederken iç savaşın kökenindeki soruna dönük projeleri gündeme almadığını göstermektedir.

Once a civil war ends, a number of external actors such as governmental aid agencies, inter-governmental and non-governmental organizations, move into the war-torn country in order to reconstruct the collapsed state. Since the end of the Cold War, post-conflict reconstruction efforts are dominated by neoliberal peacebuilding approach. Neoliberal peacebuilding approach believes that state failure is the root cause of the civil war. As the remedy, it proposes establishment of liberal multiparty democracy and free-market-oriented economic system. This study argues that due to the dominance of neoliberal peacebuilding mindset, the external actors often fail to correctly identify the root cause of a conflict and focus more on building state instiutions than projects designed to address the root cause. More importantly, engagement of external actors in post-conflict reconstruction with a neoliberal peacebuilding mindset causes reinforcement of neo-patrimonial regimes, which caused the civil war in the first place. The study demonstrates that engagement of external actors reproduces and reinforces neo-patrimonial regimes in three ways. First, by imposing Western-like state modality, external actors fail to help the central government earn loyalty of local people, in particular in rural areas. Second, promotion of multiparty democracy takes agency away from local people and causes lack of legitimacy of the central authority in the eyes of people because they will be ruled not by a system they devised but by a system imposed upon them. Third, provision of foreign aid to state institutions generates more material incentive for corruption and clientelism. I support the argument with empirical evidence from a six-month field study conducted between January through June 2014 in Sudan about the civil war in Darfur. The findings show that almost all external actors in Sudan devise and fund projects tackling mostly development-related issues, while leaving the root cause of the conflict out of their project portfolio.