Kalıcı kalp pili bulunan diyabetik hastalarda pil ölçüm parametrelerinin zamana bağlı değerlendirilmesi

Abstract

Diyabetes Mellitus (DM) hala dunyada en sık rastlanılan endokrin bozukluktur ve tip 2 DM insidansı geçen dekada göre ikiye katlanmıştır (1). DMile kardiyovaskuler hastalıklar (KVH) genellikle madeni paranın iki yüzü gibidir.DM, koroner arter hastalığı (KAH) eşdeğeri olarak değerlendirildiği gibi, KAH bulunan bircok hastada da diyabet veya onun öncüsü olan tablolar bulunmaktadır. Ayrıca diyabetin yol açtığı kardiyak ileti defektlerine bağlı olarak yaşlı hasta popülasyonu başta olmak üzere kalıcı kalp pili (KKP) ihtiyacı diyabetik hasta grubunda artış göstermektedir.KKP bulunan hastaların tümü belirli aralıklarla ve ömür boyu takip edilmelidir. İzlem sürecindeki temel amaç, kalp pilindeki programlanabilen özellikler ile hastanın gereksinimlerini en uygun noktada buluşturmak ve pil ömrünü en uzun olabilecek şekilde programlamaktır. Çalışmamızda KKP olan DM li hastalarda pil ölçüm parametlerinin zamanla ilişkili olarak değişimlerinin değerlendirilmesini hedefledik. Çalışmaya Mersin Üniversitesi Kardiyoloji Bölümünde mevcut endikasyonlar gereğince KKP uygulanmış ve polikliniğimizde prospektif izlenerek 0., 1., 6. ay pil ölçüm takipleri yapılan 19 adet diyabetli hasta ( yaş ortalaması 70.1 ,% 47.3 (9) kadın, %53.7?i (10) erkek) , ve kalp pili takılan 31 kişiden oluşan kontrol grubu (yaş ortalaması 64.3, %41.9 (13) kadın, %58.1 (18) erkek) içeren toplam 50 hasta alındı. Çalışmaya alınan hastalar yaş, cinsiyet, sigara kullanımı, KAH, DM varlığı, hipertansiyon (HT), hiperlipidemi, kronik böbrek yetmezliği (KBY) varlığı ve antiaritmik ilaç kullanımı açısından araştırıldı. Hastalar, DM olanlar ve DM olmayanlar şeklinde iki gruba ayrıldı.Çalışmamızda intrakardiyak p dalga amplitüdünün bazal değerleridiyabetik grupta kontrol grubuna göre anlamlı olarak daha düşük bulundu (p=0,014). Yine intrakardiyak R dalga amplitüd bazal değerleri kıyaslandığında diyabetik grupta değerler kontrol grubuna göre daha yüksek olarak bulundu. (p< 0,1). Ventriküler ve atriyal empedans ve eşik değerleri karşılaştırıldığında isegruplar arasında istatiksel açıdan fark olmadığı saptandı.Sonuç olarak KKP uygulanan hastalarda DM varlığında p dalga amplitüdünde düşme ve R dalga amplitüdünde artış gözlenmiştir. Diyabet varlığı ile empedans ve eşik değerler açısından herhangi bir ilişki saptanmamıştır.7Anahtar kelimeler : Diyabet , empedans , eşik değer , p amplitüd , R amplitüd

Diabetes mellitus is still the most common endocrine disorder all around the world and the incidence of type 2 diabetes mellitus has doubled according to the past decade. Diabetes mellitus and cardiovascular diseases are often two faces of a coin. While Diabetes Mellitus is evaluated as equivalent of cardiovascular disease, the patients who have coronary artery disease have prediabetic or diabetic symptoms. On the other hand there is a rise in the need of permanent cardiac pacemakers especially eldery but all diabetic patients with cardiac conduction abnormalities due to diabetes.The patients who have permanent cardiac pacemaker ought to be underperiodic checks lifelong. The main goal of these checks are to prolonge battery life and to meet optimum needs of the patient with the cardiac pacemaker?sfeatures that can be programmed. Our aim in this study is to evaluate pacemaker measurements changes related with time in diabetic patients with cardiac pacemaker.This study includes totally fifty patients whose cardiac pacemaker implantation were made in Cardiology Department of Mersin University with accordance of necessary indications. These patient? s pacemaker controls are followed up at our polyclinic after implantation and first month and sixth month. Nineteen patients of them are diabetic ( mean age 70.1, %47.3 (9) are women , %53.7(10) are men), the other 31 patients are control group without diabetes ( mean age 64.3, %41.9 (13) are women, %58.1 (18) are men). Patients are examined through their age, smoking, having coronary artery disease, diabetes mellitus, hypertension, hyperlipidemia, chronic renal failure and antiarrythmic drugs usage. Patients are divided into two groups with diabetes or without diabetes.We found that baseline intracardiac pacemaker p wave amplitudes aresignificantly smaller than the control group. İn addition to this, baseline intracardiac R wave amplitudes are observed higher in diabetic group (p<0,1). When ventricular impedance, atrial impedance and threshold measurements both atrial and ventricular are matched we found that there is no statisticallysignificant variation among diabetic patients and control group.As a result in terms of the existence of diabetes mellitus in a cardiac pacemaker patient intracardiac p wave amplitudes are found to be decreasing 9and R wave amplitudes are increasing. There is no correlation in means of threshold and impedance values and DM existence.Key words: Diabetes mellitus, impedance, threshold, p wave amplitude, R wave amplitude