Hipoksik iskemik beyin hasarı oluşturulmuş yeni doğan ratlarda intraperitoneal ozon uygulamasının morris su tankındaki spasyal bellek performansına etkisi

Abstract

Çalışmada hipoksik iskemik beyin hasarlı sıçanlara, hipoksi öncesi ön koşullama olarak tek doz, hipoksi sonrasında da çeşitli günlerde tek ve tekrarlayan dozlarda ozon uygulanmasının bu hayvanların morris su tankı spasyal bellek performanslarına ve apoptotik hücre miktarlarına etkisini göstermeyi amaçladık. Çalışmaya 102 adet yedi günlük Wistar cinsi erkek sıçan yavruları alındı. Sıçanlar rastlantısal olarak beş gruba ayrıldı ve Boyun diseksiyonu yapılarak sağ karotid arteri bulunan ancak bağlanmayan, hipoksi uygulanmayan grup, Grup I, hipoksi yapıldıktan sonra SF'in intraperitoneal olarak verildiği grup, Grup 2, hipoksi yapılmdan bir gün önce ozonun uygulandığı grup, Grup 3, hipoksinin yapıldığı 7. gün işlemden hemen sonra ozon verilen grup, Grup 4 ve hipoksi yapıldıktan sonra, Morris su tankı deneyinden hemen önce 107, 108, 109. gün ozon uygulanan grup, Grup 5 olarak isimlendirildi. Grup 3, 4 ve 5'e ozon 1,2 mg/kg olarak intraperitoneal şekilde verildi. Hipoksi sonrasında ilk dört gruptan sekizer sıçan servikal dislokasyon ile ötenazi uygulanarak dekapite edildi. Çıkarılan beyinlerde TUNEL ve Kaspaz-3 yöntemleri ile immünohistokimyasal olarak apoptoz değerlendirildi. Kalp içi girişim yoluyla alınan kan örneklerinde MDA ve SOD düzeyleri ölçüldü. Sıçanlar 10 haftalıkken açık alan deneyi, 14 haftalıkken uzak hafıza deneyi yapıldı. açık alan deneyinde ortalama katedilen mesafe ve hareket hızlarının gruplara göre karşılaştırmasında her iki parametre için de istatistiksel olarak anlamlı bir fark bulunmadı, (sırasıyla p:0,241 ve p:0,238). Uzak hafıza deneyinde ilk dört gün yükseltiyi bulma süresi, birinci gün ile dördüncü gün arasındaki yükseltiyi bulma süresi farkı ve doğu kadranında geçirilen süre parametlerinin hepsine birden bakacak olursak HİBH'i uyguladıktan sonra hemen ozon verdiğimiz grup 4, HİBH'nin tedavisinde ozon kullanımı ile ilgili yeni çalışmalar yapmak için bizi umutlandırmaktadır.

In our study, we aimed to show the effects of both administration of single dose of ozone as preconditioning before hypoxia, and administration of single and repeated doses of ozone on various days after hypoxia on spatial memory performance in Morris water maze and on apoptotic cell numbers of the rats. We included 102 Wistar male rats (aged seven days) in our study. The rats were randomly divided into 5 groups. The group whose right carotid artery was found by neck dissection but not tied up and to which hypoxia was not applied, was called Group 1; the group to which SF intraperitoneally injected after hypoxia, was called Group 2; the group to which ozone was administered one day before hypoxia was called Group 3; the group to which ozone was administered immediately after hypoxia carried out on the 7th day was called Group 4, and the group to which on the 107th, 108th and 109th day ozone was administered after hypoxia and before Morris water maze test, was called Group 5. 1.2 mg/kg of ozone was intraperitoneally injected to Groups 3, 4 and 5. After hypoxia, eight rats from each group were decapitated by cervical dislocation. In the removed brains of rats, apoptosis was immunohistochemically evaluated by means of TUNEL and Caspase-3 methods. In blood samples obtained by intracardiac puncture, levels of MDA and SOD were evaluated. Open field test was performed when the rats were 10 weeks and reference memory test was performed when the rats were 14 weeks. In open field test, inter-group comparisons of average distance covered by rats and their movement speed were made and no significant difference was found for these parameters (p: 0.241 and p: 0.238 respectively). When we take into account the parameters such as the time the rats spent finding the platform on the first four days, the difference between the time values obtained on the first day and on the fourth day, and the time spent in the east wing; the group 4 to which we administered ozone immediately after HIBI, gives us hope to make further studies on use of ozone in the treatment of HIBI.