Obez hastalarda kilo kaybının pelvik taban semptomları, inkontinans ve objektif prolapsus verileri üzerine etkisi

Abstract

Üriner inkontinans (UI) Türk kadınlarında prevalansı %20,5-68,8 arasında değişen ortak ve üzücü bir sorundur1. UI için tanımlanmış çeşitli risk faktörleri, yaş, doğum, ailesel yatkınlık, menopoz ve sigara içimidir. Obezite UI için güçlü ve bağımsız bir risk faktörü olarak gösterilmiştir1. Vücut kitle indeksinde her 5-birim artışın günlük idrar kaçırma riskinde % 20 -% 70 artış ile ilişkili olduğu bildirilmektedir2. Kilo kaybının UI sıklığını azalttığı gösterilmiştir3,6. Obezite-inkontinans ilişkisi için öngörülen mekanizma; aşırı vücut ağırlığı karın içi basıncını artırır ve bu da mesane içi basınç artışı ve üretral hipermobiliteyle birlikte stres UI ve ayrıca detrüsör instabilitesinde bozulma ve aşırı aktif mesaneye yol açar1,4,7. Kilo verme bu kaskadı azaltır ve bu nedenle UI epizodlarında iyileşmelere yol açar.Ayrıca karın içi ve mesane içi basınc azalır8, intraabdominal ve intravezikal basıncı azaltmak kadar kilo kaybıda öksürükle mesane içi basıncın artması,öksürükle basıncın mesaneden üretraya iletilmesi ve üretral aksiyel mobilite gibi ürodinamik ölçütlerle bağlantılıdır7,9. Fakat kilo kaybıyla olan anatomik değişikliklerin üriner inkontinansın semptomatik iyileşmesindeki etkisi bilinmemektedir. Biz bu çalışmada kilo kaybının üriner inkontinans ve pelvik taban bozuklukları ile ilişkili semptomlar üzerine etkisini araştırmayı amaçladık. Kilo kaybı ile meydana gelen anatomik değişiklikler POP-Q Sistemi ile değerlendirildi.Anahtar kelimeler: Üriner inkontinans, vücut kitle indeksi, POP-Q

The Improvement In Pelvic Floor Symptoms With Weight Loss In Obese Women Does Not Correlate With The Changes In Pelvic Anatomy Urinary incontinence (UI) is a common and distressing problem with a prevalence ranging between 20.5-68.8% in Turkish women1. Several risk factors for UI have been defined, such as age, childbirth, familial predisposition, menopause and smoking It has been shown that obesity is a strong independent risk factor for UI1. The prevalence of daily urinary incontinence is reported to be increased significantly with higher BMI with an odds ratio of 1.6 per 5 units2 and weight loss has been shown to reduce frequency of UI3,6. The proposed mechanism of obesity-incontinence association is that excess body weight increases abdominal pressure which in turn increases bladder pressure and urethral mobility, leading to stress UI and also exacerbating detrusor instability and overactive bladder1,4,7. Weight reduction reduces this cascade and therefore leads to improvements in episodes of UI. As well as reducing intra-abdominal and intravesical pressures8, weight loss is also associated with changes in urodynamic measures including greater bladder pressure increases with coughing, bladder to urethra pressure transmission with cough and urethral axial mobility7,9. However, the impact of anatomic changes with weight loss on symptomatic improvement in episodes of UI is not known. The aim is to investigate the relationship between the effects of weight loss on UI, pelvic floor disorders (PFDs) related symptoms and the anatomic changes that occur with weight loss assessed with POP-Q system.Keywords: POP-Q, ürinary incontinence, body mass index