Günümüzde yapı seramiğine yeni yaklaşımlar

Abstract

IV ÖZET M.Ö. 7500 yılında kulübelerin sıvanması ile yapıda kullanılmaya başlanan toprak geçen zamanda birçok aşama kaydetmiştir. Sırası ile, tuğla, sırlı tuğla, çini/fayans/majolika/ delftware olarak adlandırılan bu malzemeler genel bir başlık altında `Yapı Seramiği` olarak toplanmak tadır. Dünyanın birçok bölgesinde farklı medeniyet ve Kül türlerin birbirleri ile etkileşimi, uygulama kolaylığı ve ekonomik nedenlerle bu malzemeler yaygın olarak kullanım alanı bulmuşlardır. 20. yy.başlarında farklı yapı tekniklerinin uygulanması ile bir süre geri planda kullanılan bu malzemeler mimaride yaşanan değişimlere paralel olarak tekrar canlanmış, yeni cephe anlayışları, doğal yaşam ortamları/alternatif kerpiç evler ve kent seramikleri olarak şehir yaşamının ayrılmaz bir bütünü haline gelmişlerdir, Ülkemizde ise durum ne yazık ki dünyada kullanımına paralel bir gelişme gösterememiştir. Anadolu Selçuklu ve Osmanlı İmparatorluğu zamanında yaygın bir kullanım alanı bulan bu malzemeler, Cumhuriyet sonrası cepheler den neredeyse tamamen iç mekanlara ve sıva altlarına çekilmişler, kent mekanlarında yeteri kadar kullanılmamışlardır.

SUMMARY The clay which hasbeen used as a mortar to cover the surfaces of cottages in the middle of 8 century B.C. has passed through various stages up to previous times. Bricks, glazed bricks and tiles/majolica/ faience/delf tware form a group of materials called `Architectural Ceramics`. These materials were commonly used all over the world for economical and functional reasons as a result of cultural interactions between various civilisations. In the beginning of the 20 century these materials were less intensively used for a while because of the application of different construction techniques However on the other hand, related to the chages occured in the architecture, they have been rediscoverd and have become a vital part of urban life such as new application surfaces, natural life surroundings, alternative habitats made of sundried bricks. On contiary in our country, the sitvation has not improved in the same degree. These materials which had been commonly used during the period of Seljuk and Ottoman Empires, have been restricted in use to interior space and the application on exterior spaces had come to an end in after the Turkish Revolution. Also, the use of clay in creating an environment and planning for public in city been completely over looked.