Gündüz bakımevindeki çocuklar ve aile çevreleri üzerine yapılmış bir araştırma: Zeytinburnu gündüz bakımevi örneği

Abstract

ÖZET Türkiye hızlı bir kentleşme süreci yasarken, çalışan kadınların sayısının artmasına bağlı olarak söz konusu annelerin çocuklarını kreş ve gündüz bakımevi er ine gönderme zorunlulukları tezimizin hareket noktasını oluşturmaktadır» Elde edilen bilgiler, anneleri çalışan 2-6 yas grubu çocukların bakım ve eğitiminin sağlandığı Zeytinburnu Gündüz Bakımevi üzerine monografi yöntemiyle yapılan araştırmaya dayanmaktadır» Zeytinburnu Gündüz Bakımevi, 1966 yılında UNICEF'in yardımlarıyla inşa edilmiştir. Bakımevi, 1966-78 yılları arasında anaokulu ve Çocuk Esirgeme Kurumu ile diğer anaokul lar ına öğretmen yetiştiren eğitim merkezi olarak.Faaliyet göstermiştir. 1933 yılına kadar Çocuk Esirgeme Kurumu* na bağlı olan bakımevinin bugünkü yasal çerçevesini 2328 sayılı yasa belirlemektedir. Buna göre Zeytinburnu Gündüz Bakımevi, Sosyal Hizmetler ve Çocuk Esirggeme Kurumu Genel Müdürlüğü* ne bağlı bir sosyal hizmet kurulusudur. Bakımevinde 58 çocuk bulunmaktadır. Bu çocukların bakımı ve eğitimi besi eğitici, dokuzu diğer görevli personel tarafından sağlanmaktadır. Bakımevi fiziksel yapısı ve araç. gereç donanımı ile kendi alanında olumlu bir örnek olma niteliklerine sahiptir. Çalışmamızın eksenini çocuklara aile ve bakımevi çevresinde verilen eğitim arasındaki.farklılık, uyum ve bütünlük oluşturmaktadır. Çalışma, veliler ile yapılan görüşme (mülakat) ve literatür tarama yollarının kullanıldığı karma bir yöntemle gerçekleştirilmiştir. Çalışma iki ana bölümden oluşmaktadır. Birinci bölümde, sosyal hizmet kavramı tanımlanarak gündüz bakımınınnitelikleri üzerinde durulmakta ve bir sosyal hizmet kurulusu olan Zeytinburnu Gündüz Bakımevi ' nin yasal ve fiziksel konumu değerlendirilmektedir. İkinci bölümde ise, elde ettiğimiz verilere dayanarak mbakımevi ve aile çevrelerinde gerçekleştirilen eğitim arasındaki ilişkiler incelemektedir. Ayrıca, Zeytinburnu Bündüz Bakımevi * nin kreş ve gündüz bakımevlerinin geliştirilip yaygınlaştırılmasında model olup alamayacağı da irdelenmektedir. Sonuç olarak, elde edilen bilgilere de dayanarak, adı gecen kurulusun prototip modeli olusturabi leceoi düşüncesindeyiz.

SUMMARY While Turkish society goes under rapid urbanization, the fact that more and more women go to work and more women benefit from the day-care facilities of private and public nurseries has been our starting point in this work» This is basically a monographic study on Zeytinburnu Day-Care Center, which is a social service unit for the care of children within the age group of 2-6 of working mothers in the neigborhood. Zeytinburnu Day-Care Nursery was founded in 1966 by UNICEF's contributions and agency» During 1966-1978 it served both as a day-care center for children and as a training center for the social servants and nursery teachers to be recruited in the Institution of children's Welfare (Çocuk Esirgeme Kurumu) and nurseries. It served as a unit legally attached to Institution of children's Welfare till 1983. The present legal framework of the day-care unit is defined by the law of social service and Institution of children's Welfare (law number 2828). Fifty-eight children in the age group of 2-6 attend the nursery today; five nursery teachers and nine other staff are employed for their care and training. It provides a. good example for other nurseries with its physical milieu and equipment. The axis of the study lies on a discussion of symmetry and asymmetry of the training and socialization pract ies in the family environment and in the nursery. Interviews with the parents of the children, participant observation in the nursery and literature survey have been the main channels for inf ormat ion in the combined method that we utilized.The work is composed of two parts. In the -first part, we evaluated the legal and physical conditions of Zeytinburnu Nursery in terms of the general principles of social service and day-care nurseries as social service units. In the second part, we tried to evaluate the harmony, unity and interaction between the care and training in the family and in the nursery, based on our data. We tried to conclude to what extent Zeytinburnu Nursery could act as a model for other such social service units and suggested ways to intergrate the family and the nursery for the best training and socialisation of children with capacities of independent personality development. 4