Yirminci yüzyılda Avant-garde tiyatronun oyunculuk tekniği

Abstract

95 ÖZET İnsanı düş kırıklığına uğratan Yirminci Yüzyılda tiyatro saklı odaaklanndaki bireyleri tek tek ısıtmaya, bunu yaparken kendini de yeni bir sermayeye dayana rak, yeni anlatım olanakları aramaya ve bunları korkusuzca denemeye zorluyordu. Yüzyılın avant-garde tiyatrosunun oluşumunda Fütürizm, Dada Hareketi, Sürrealizm ve Ekspresyonizm akımlarının büyük etkisi olmuştur. Bu akımların da feyz aldıkları Wagner'in `Bütünsel Sanat Yapıtı` formülü tiyatronun kültürüne, estetiğine, stilizasyonuna, oyunculuk sanatına katkıda bulunmuştur. Oyunculuk Tekniği'nde Brecht'in `Yabancılaştırma` tekniği önemini ve değerini gün geçtikçe hissettirmiş ve tiyatro kuramcılarının, yönetmenlerinin yeni görüşlerini oyunculara aktarırken kullandıkları biricik teknik olmuştur. Bu teknikle oyuncuların sürekli seçmek ve yenilikler bulma arzulan arttığı için, kendi estetik konumlarmı gözönünde bulundurarak çevrelerindeki her şeyi oyun culuk teknikleri için malzeme olarak değerlendirmeleri daha kolay olmuştur. Çağdaş Tiyatro Düşüncesine sahip yeni kuramcılar da dans, müzik ve akrobasi ile görsel bir efekt oluşturarak `insan` kavramım desteklemişlerdir. Fark etmişlerdir ki insansız tiyatro duyulara seslenemeyecek böylece de çarpıcı bir etki hiçbir zaman sağlanmayacak.

96 SUMMARY In the twentieth century, which has been quite a disappointment for mankind, the theater tried. its best to illuminate individuals within their hidden chambers, and, at the same time, with the aid for new capital, tried to find new ways of exp ression an to courageously experiment with these. Futurism, the Dadaist Movement, Surrealism and Expressionism were the main movements in the forming of the avant-garde theater of the century. Wagner's for mulation of `Totality of the Work of Art,` which has been a source of inspiration for all of these movements, has contributed a lot to the theater culturally, estheti- cally and stylistically, and to the art of acting as well. In the realm of acting techniques Brecht's `Vervremdungseffekt` has played an ever increasingly significant and vital role and developed into the unique techni que whereby theoreticians and directors transmit their novel viewpoints to their actors. This technique increases the actor's desire to continually search to find new ways of expressing themselves, thereby enabling them to evaluate everything wit hin their sight as acting material, while keeping in mind their own esthetic positi ons. New thepreticians endowed with a modern view of the theater have develo ped a new visual effect by using dance, music and acrobatics, thereby giving additional support to the `human` concept in the theater. For> they are perfectly aware that a theater without the human element cannot reach the realm of emoti ons, thus becoming impotent in the attainment of an impressive theatrical effect.