Fibromiyalji hastalarının tedavisinde kullanılanduloksetin ve pregabalinin doz-yanıt ilişkisi

Abstract

Yaygın ağrı, yorgunluk, dikkat ve uyku bozuklukları gibi somatik ve bilişsel belirtilerle karakterize olan fibromiyalji bir kronik ağrı hastalığıdır. Basit analjeziklere 'yanıtsız' kronik ağrılar arasında önemli yer tutan fibromiyaljide, duloksetin ve pregabalin değişen oranlardaki analjezik etkinlikleri ile tedavide ön plana çıkmış durumdadırlar. Çalışmamız Ocak 2015-Eylül 2018 tarihleri arasında İstanbul Üniversitesi-Cerrahpaşa, Cerrahpaşa Tıp Fakültesi Anesteziyoloji Ağrı Bilim Dalı'nda fibromiyalji tanılı hastaların pregabalin ve/veya duloksetin uygulanmış hastaların tetkik ve tedavi dosyalarının retrospektif değerlendirilmesi ile gerçekleştirilmiştir.Retrospektif dosya taramasında 334 hasta değerlendirilmiş, kullanmış oldukları ilaçlara göre üç grupta incelenmiştir.Grup I: Pregabalin kullananlarGrup II: Duloksetin kullananlarGrup III: Pregabalin ve Duloksetin kullananlarHastalar dosyalarda kaydedilmiş olan tedavi öncesi ve sonrası ağrı şiddetlerine göre değerlendirilmişlerdir. Ağrı klinisyeninin %50 ağrı azalma oranı hedefli, bireysel özellikleri dikkate alarak belirlediği ilaç ve doz ile uyguladığı tedavi stratejisinin (GI, GII, GIII) tüm gruplarda analjezik etkinliği, genel kabul gören %30'un üzerinde sağladığı saptanmıştır. Farklı dozlar arasında analjezik etkinlik farkları, istatistiksel olarak anlamlı bulunmamıştır. İlaç kullanımına bağlı tedavi gerektiren yan etki görülmemiş, en sık yan etkiler; somnolans, sersemlik hali, baş dönmesi olmuştur.Bulgularımız fibromiyalji tedavisi için pregabalin ve duloksetinin analjezik etkinlik bakımından uygun olduğunu, yan etkileri açısından iyi tolere edildiğini ortaya koymaktadır. Hastalarımızın üçüncü grupta yoğunlaşması, etkin analjezik yanıta ulaşılmasında ağrı klinisyenin ikili tedaviyi daha sıklıkla tercih ettiğini ve bu kombinasyonun en düşük dozu -pregabalin 150 mg, duloksetin 30 mg- ile hastaların önemli bir bölümünde analjezi sağlanabildiğini göstermektedir. Retrospektif çalışmamızda ilaç dozları arasında anlamlı etkinlik farkı bulunmamış olması mevcut klinik uygulamanın hastaya `uygun` ilacın öngörülerek tedavi düzenlenmiş olmasına bağlıdır.

Fibromyalgia is a chronic pain disease which is commonly characterized by somatic and cognitive symptoms such as pain, fatigue, attention and sleep disorders.Duloxetine and pregabalin are outstanding and stepping forward within a group of few therapeutic options for fibromyalgia and other chronic pain disorders unresponsive to simple analgesics.This study is retrospectively designed to evaluate the results of the management of pain with pregabalin and duloxetine in patients'diagnosed with fibromyalgiabetween January 2015 and September 2018 in algology clinic(Dept. of Anesthesiology) at the Istanbul University-Cerrahpaşa, Cerrahpaşa Medical Faculty.Total number of fibromyalgia patients evaluated were 334.According to the regimen administered, patients were seperated into three groups, as:Group I: Patients on only pregabalin Group II: Patients ononly duloxetine,Group III: Patients onboth pregabalin and duloxetinePatients' files were detected through recorded pain intensity and pain reduction rates at pre and post treatment evaluations.Targeting a 50% pain reduction in each patient, pain clinician choosed the appropriate drug and the dose in account of the patients' individual clinical pain differences. Analgesic efficacy was found to be over 30% within eachof the groups. There were no statistically significant differences in the analgesic efficacy between doses of the groups. Any kind of -treatment needed- side effects were not observed through the follow up while the most commonlysuffered side effects were somnolance, dizzinessandvertigo.Our results show that pregabalin and duloxetine have adequate analgesic efficacy for the treatment of fibromyalgia and well tolerated for their side effects. The large number of patients in the third group suggests the superiority of pregabalin and duloxetine combination even with the lowest doses. The lack of data concerning significant differences in analgesic efficacies of different doses and drugs is thought to be the result of the retrospective design of our study in which the pain clinician was both free to choose the appropriate drug and the dose within the responsibility to produce an expected 50% pain relief.