Tip 1 Diyabetes Mellituslu Çocuklarda TPĞ-e Aralığı, TP-E/QT Oranı ve Tp-E/QTd Oranı

Abstract

Tip 1 Diyabetes Mellituslu Çocuklarda Tp-e Aralığı, Tp-e/QT oranı ve Tp-e/QTd Oranı.Amaç: Tip 1 diyabetes mellitus (T1DM); mutlak insülin eksikliği sonucunda hiperglisemi ile seyreden, önemli kalp ve damar hastalıklarına neden olabilen, çoğunlukla çocukluk çağında tanı alan bir endokrin hastalıktır. Ventriküler aritmiler, bu önemli kalp ve damar hastalıklarından biridir. T dalgasının tepesi ile sonu arasındaki sürenin (Tp-e süresi), ventriküler repolarizasyonun transmural dispersiyonunu gösterdiği ve Tp-e'de uzamanın ventriküler aritmilerin belirteci olarak kullanılabileceği bildirilmiştir. Çalışmamızda amacımız, T1DM tanılı çocuklarda Tp-e süresi, Tp-e/QT ve Tp-e/QTd oranlarını ölçerek ventriküler repolarizasyonu değerlendirmek ve sağlıklı çocuklar ile karşılaştırmaktır.Olgular ve Yöntem: Çalışmaya Mart-Eylül 2019 tarihleri arasında, kalp açısından asemptomatik, pediatrik endokrinoloji bilim dalında izlenen T1DM tanılı 35 çocuk ve yaş, cinsiyet ve vücut ölçümleri benzer olan 35 sağlıklı çocuk alındı. Tüm olguların demografik özellikleri incelendi, fizik muayeneleri ve laboratuvar tetkikleri yapıldı. Tüm olguların 12-derivasyonlu EKG'leri PDF olarak 'Adobe Ilustrator 2019' programında incelendi.Bulgular: Her iki grubun Tp-e, dTp-e , Tp-e/QT, Tp-e/QTd, QT, QTd, QTdis ölçümleri arasında istatistiksel anlamlı farklılık yoktu (p>0,05). Hastaların kalp hızı ile QT, QTmak, QTmin ölçümleri arasında anlamlı negatif korelasyon izlenirken, QTd, Tp-e ve Tp-e/QT ölçümleri arasında anlamlı pozitif korelasyon bulundu. Çıkarımlar: Çalışmamızda her ne kadar T1DM'li kalp açısından asemptomatik çocuk hastalar ile sağlıklı çocuklar arasında Tp-e, dTP-e ve Tp-e/QT açısından farklılık saptanmasa da; hastalarda kalp hızı artışı olması, kalp hızı artışına rağmen Tp-e süresinde kısalma olmaması ve kalp hızı artışı ile QTd süresi, dTp-e süresi ve Tp-e/QT oranında artış görülmesi diyabete bağlı otonom nöropati ve repolarizasyon bozukluğu geliştiğini düşündürdü.

Tp-e Interval, Tp-e/QT Ratio and Tp-e/QTc Ratio in Pediatric Patients with type 1 Diabetes Mellitus.Background: Type 1 Diabetes Mellitus (T1DM) is common endocrine disease of childhood which is characterized by insulin deficiency and hyperglicemia and may lead to severe cardiovascular complications. Ventricular arrhythmias is the one of severe cardiovascular complications. Tp-e interval may correspond to the transmural dispersion of repolarization and increased Tp-e interval and Tp-e/QT ratio may be associated with malignant ventricular arrhythmias. The aim of this study was to assess ventricular repolarization in pediatric patients with T1DM by using Tp-e, Tp-e/QT, Tp-e/QTc and compare with healty children.Method: Thirty-five children with asymptomatic for cardiovascular diseases T1DM and 35 healthy control subjects, matched by age, gender and antrophometric measurements, were studied in March 2019-September 2019. Demographic characteristics, physical examinations and laboratory findings of all participants were recorded. All electrocardiograms recorded as a PDF and were measured by manually using 'Adobe Ilustrator 2019'software.Results: There was no significant difference between the groups in terms of Tp-e, cTp-e, Tp-e/QT, Tp-e/QTc, QT, QTc and QTdis. While there was a significant negative correlation between the heart rates of the patients and QT, QTmax, QTmin measurements, there was a significant positive correlation between QTc, cTp-e and Tp-e/QT measurements in the patient group.Conclusion: Although there is no difference between patients and healthy children in terms of Tp-e, cTp-e and Tp-e/QT; increased heart rates, no shortening in Tp-e despite increased heart rates, increase QTc, cTp-e, Tp-e/QT measurements with increased hearth rates suggested that diabetes-related autonomic neuropathy and repolarization disorder developed in the patients.