Glenohumeral artritli hastalarda manuel terapi ve egzersizin etkinliğinin incelenmesi

Abstract

Çalışmamızın amacı Glenohumeral Artritli hastalarda manuel terapi ve egzersiz uygulamalarının yalnız egzersiz uygulamasına kıyasla etkinliğinin incelenmesidir. Çalışmaya 30 gönüllü hasta dahil edildi. Hastalar randomize olarak 2 gruba ayrıldı. Her iki gruba 15 seans boyunca ortak bir egzersiz programı uygulandı. Manuel terapi grubuna egzersiz uygulamalarına ilave olarak manuel tedavi teknikleri uygulandı. Olgular tedavi öncesinde ve 5 haftalık tedavi sonrasında ağrı, eklem hareket açıklığı, kas kuvveti, fonksiyonel durum, sağlıkla ilgili yaşam kalitesi, hasta memnuniyeti açısından değerlendirildi. Tedavi öncesinde gruplar arasında demografik özellikler bakımından istatiksel açıdan anlamlı bir fark yoktu (p>0.05). Tedavi sonrasında her iki grupta da ağrı, eklem hareket açıklığı, kas kuvveti, fonksiyonel durum ve sağlıkla ilgili yaşam kalitelerinde istatiksel olarak anlamlı seviyede gelişme görüldü (p<0.05). Değerlendirme ölçütleri olarak ağrı için VAS, eklem hareket açıklığı için gonyometre, kas kuvveti için manuel kas testi, fonksiyonel durum için DASH ve ASES, sağlıkla ilgili yaşam kalitesi için SF-12, hasta memnuniyeti için Global Değişim Ölçeği kullanıldı. Tedaviden sonra, bu değerlendirme kriterleri manuel terapi grubunda egzersiz grubundan daha fazla gelişme gösterdi (p<0.05). Tedaviden sonra, manuel terapi grubunun %53,33'ü, egzersiz grubunun ise %47,66'sı tedavi öncesine göre çok daha iyi olduğunu ifade etti. Bu çalışma ile Glenohumeral Artritli hastalarda egzersize ilave uygulanan manuel terapinin yalnız egzersiz uygulamasına karşı ağrı, fonksiyonel durum ve yaşam kalitesi üzerine daha etkin olduğu sonucuna ulaşıldı.

The aim of our study was to compare the efficacy of manual therapy and exercise practices compared to exercise practice in patients with Glenohumeral Arthritis. Thirty volunteer patients included in the study. Patients were randomly divided into two groups. A common exercise program was applied to both groups during 15 sessions. Manual therapy techniques were applied to the manual therapy group in addition to exercise practices. Patients were evaluated in terms of pain, range of motion, muscle strength, functional status, health-related quality of life and patient satisfaction before and after 5 weeks of treatment. There was no statistically significant difference between the groups in terms of demographic characteristics (p>0.05). After treatment, there was a statistically significant improvement in pain, range of motion, muscle strength, functional status and health-related quality of life in both groups (p <0.05). VAS for pain, manual muscle test for joint mobility, DASH and ASES for functional status, SF-12 for health-related quality of life, and Global Change Scale for patient satisfaction were used as evaluation criteria. After the treatment, these evaluation criteria showed more improvement in the manual therapy group than the exercise group (p <0.05). After the treatment, 53.33% of the manual therapy group and 47.66% of the exercise group stated that they were much better than before treatment. In this study, it was concluded that manual therapy prastices to exercise in Glenohumeral Arthritis patients is more effective on pain, functional status and quality of life against exercise alone.