Romatoid artritli bireylerde orta kulak rezonansının ve iç kulak potansiyellerinin değerlendirilmesi

Abstract

Romatoid artrit (RA), insanların % 1'ini etkileyen ve sistemik eklemlerin ve periartiküler dokuların yıkılmasının yol açtığı sinoviyal katmanların alevlenmesi ile karakterize sistemik, uzun süreli inflamasyonlu bir hastalıktır. Fizyopatolojisi tam anlamıyla açıklanamamıştır. İşitsel sistemin hastalığın seyrine göre bu sürece dahil olabildiği belirtilmiş; ancak RA ile işitme bozukluğu arasındaki ilişki açıkça tanımlanmamıştır. Çalışmamızın amacı sağlıklı ve RA'lı bireylerdeki orta kulak bulgularına ve iç kulak potansiyelleri arasındaki farklılıklara odaklanarak; odyometrik bulgular, geniş bant timpanometri ve yüksek frekans otoakustik emisyonlardaki farklılıkları belirleyerek ayırıcı tanıda odyolojik verilerin tespit edilmesidir. Çalışmanın deney grubuna yaşları 34-73 arasında (yaş 56,28 ±9,93), 35 RA'lı birey (32K, 3E); kontrol grubuna normal işitmeye sahip yaşları 40-73 arasında (yaş 53,42 ± 9,13), 21 birey (18K, 3E) dahil edilmiştir. Katılımcılara saf ses odyometri, yüksek frekans odyometri, geniş bant immitansmetri ve yüksek frekans DPOAE testleri uygulanmıştır. Veriler SPSS 20.0 programı kullanılarak analiz edilmiştir. Çalışmamızda deney grubunda işitme kaybı oranı %28,57 olarak, tamamı sensörinöral tipte tespit edilmiştir. RA'lı bireylerin saf ses eşikleri ve DPOAE sonuçları kontrol grubuna göre düşük elde edilmiştir. İmmitansmetrik değerlendirmede ise rezonans frekanslarının RA'lı grupta daha düşük elde edildiği, absorbans grafiklerinin ise mevcut normalizasyona uymadığı gözlenmiştir. Tüm bu sonuçlar orta ve iç kulakta bir etkilenme olduğunun kanıtıdır. İşitme kayıplarının farkında olmayan veya klinik şikayetleri bulunmayan hastalar olabilir. Özellikle yüksek frekans saf ses eşikleri, yüksek frekans DPOAE ve immitansmetrik değerlendirme, işitme kaybının erken tespiti için gösterge olabilir. Bu nedenle, odyolojik testlerin sık değerlendirilmesi önerilir. Böylece hastalığın otolojik etkilerinin erken tespiti ve ilerleyen bu hastalık ile rehabilitasyon planlaması yapılarak yaşam kalitesini arttırılmasının mümkün olabileceği düşünülmüştür.

Rheumatoid arthritis (RA) is a systemic, long-term inflammatory disease that affects 1% of people and is characterized by inflammation of synovial membrans caused by the destruction of systemic joints and periarticular tissues. It was stated that the auditory system could be involved in this process according to the course of disease; however, the relationship between RA and hearing impairment is not clearly defined.Focusing on middle ear findings and differences between inner ear potentials; it was aimed to identify audiological data in differential diagnosis. The study group contains ages between 34-73 (age 56.28 ± 9.93), 35 RA patients (32K, 3E); control group contains 21 individuals (18K, 3E) between the ages 40-73 (age 53.42 ± 9.13) with normal hearing. Pure tone audiometry, high frequency audiometry, wideband immmitansmetry and high frequency optoacoustic emissions tests were applied to the participants. The data were analyzed using SPSS 20.0 program. In our study, the rate of hearing loss in the study group was 28.57% and they were sensorineural. Pure tone thresholds, DPOAE results and resonance frequencies of study group were lower than the control group. The absorbance graphs did not comply with the current normalization. All these results are evidence of an impact on the middle and inner ear and may be indicative for early detection of hearing loss. For this reason, frequent evaluation of audiological tests is recommended. It would be possible to increase quality of life by early detection of the autological effects of the disease and rehabilitation planning with this progressive disease.