Titanyum braketlerin klinik başarılarının incelenmesi

Abstract

Amaç: Bu çalışmanın amacı titanyum braketlerin sağkalım oranları ile kopma oranlarının paslanmaz çelik braketler ile karşılaştırılmasıdır.Materyal ve Metot: Yaşları 11 ile 22,5 arasında değişen (yaş ortalaması 15 yıl 6 ay) 27 kadın ve 13 erkek hasta çalışmaya dahil edildi. Hastalar bir hekim tarafından split-mouth düzeni ile braketlendi, paslanmaz çelik ve titanyum, braketler ile tedavi edildi. Çalışmamızda titanyum'dan üretilmiş 400 adet 0,022 inç slotlu klasik pretorkEquilibrium®Ti (Dentaurum, Ispringen, Almanya) ile paslanmaz çelikten üretilmiş 400 adet 0,022 inç slotlu klasik pretorkEquilibrium®2 (Dentaurum, Ispringen, Almanya) braketler kullanıldı. Transbond XT Primer (3M Unitek, Monrovia, Kaliforniya, ABD) ve Transbond XT ışıkla sertleşen yapıştırıcı (3M Unitek) kullanılarak braketler yapıştırıldı. Hastalar 6 ay boyunca 4 haftada bir kontrol edildi. Braket kopmaları kaydedildi ve Adhesiv Artık Skorlaması (ARI) yapıldı. Braket kopma oranları braket materyaline, çenelere, diş tipine (kesici, kanin ve premolar) ve cinsiyete göre hesaplandı. Sonuçlar Ki-kare testi ile karşılaştırıldı. Braket sağkalım oranları Kaplan-Meier analizi ile hesaplandı. Braket sağkalım dağılımları braket materyaline, çenelere, diş tipine (kesici, kanin ve premolar) ve cinsiyete göre log-rank testi ile karşılaştırıldı.Bulgular: Çalışmamızda 6 adet (%1,5) paslanmaz çelik ve 4 adet (%1,0) titanyum brakette bağlanma başarısızlığı izlendi. Bağlanma ve sağkalım oranları braket mateyalleri, alt ve üst çeneler, diş tipleri veya cinsiyet arasında önemli fark göstermedi (P>0,05). Titanyum ve paslanmaz çelik braketler arasındaAdeziv Artık Skorlaması (ARI) açısından fark bulunmadı (P>0,05).Sonuç: Bu randomizeklinik çalışma braket materyalinin, paslanmaz çelik veya titanyum, kopma ve sağkalım oranları üzerine etkisi olmadığını gösterdi. Anahtar Kelimeler: Braket; Titanyum; Paslanmaz çelik; Bağlanma başarısızlığı; Sağkalım oranı.

Aim: The aim of this study was the comparison of the survival and failure rates of stainless steel and titanium brackets.MaterialsandMethods: Thirteen males and 27 females patients with an age range of 11 to 22.5 years (mean age of 15 years 6 months) were included in this study. The patients were bonded and treated by one operator using a split-mouth design, with either stainless steel or titanium brackets. Four hundred titanium brackets, 0.022-inch slot, classic pre-torqued Equilibrium® Ti (Dentaurum, Ispringen, Germany) and 400 stainless steel, 0.022-inch slot, classic metal pre-torqued Equilibrium® 2 (Dentaurum, Ispringen, Germany) brackets were used. These brackets were bonded with Transbond XT primer (3M Unitek, Monrovia, Calif., USA) and Transbond XT light cure adhesive (3M Unitek, Monrovia, Calif., USA). The patients were seen every 4 weeks for a period of 6 months. Bracket failures were recorded and adhesive remnants were scored according to the adhesive remnant index (ARI). Bracket failure rates were estimated with respect to bracket material, dental arch, type of tooth (incisor, canine, and premolar), and gender. The results were evaluated using the chi-square test. The survival rate of the brackets was estimated with the Kaplan – Meier analysis. Bracket survival distributions with respect to bracket material, dental arch, type of tooth (incisor, canine, and premolar) and patient gender were compared with the log-rank test. Results: In this study the bracket failure for stainless steel and titanium was 6 (1.5%) and 4 (1.0 %) brackets, respectively. The failure and survival rates did not show any significant differences between the bracket materials, upper and lower dental arches, types of teeth or gender (P ˃ 0.05). No significant difference was observed for the ARI scores (P > 0.05). Conclusion: The results of thisrandomized clinical trial demonstrated that the bracket material, stainless steel or titanium, did not have any effect on failure and survival rates. Keywords: Bracket; Titanium; Stainless Steel; Failure rates; Survival rates