Sistemik midazolam ile periferik morfin uygulamasının preemptif analjezi açısından etkileşimleri

Abstract

Bu çalışmada, düşük ve yüksek doz intraperitoneal midazolam ile periferik intraplantar morfinin preemptif amaçla uygulanmasrmn analjezik etkileri, tonik inflamasyon modeli olan formalin testi aracılığı ile araştırılmıştır. Beş gruba ayrılan sıçanlardan I.gruptakilere intraperitoneal olarak midazolam 0.01mg/kg, II. gruptaki sıçanlara, intraperitoneal serum fizyolojik enjeksiyonundan lOdk. sonra morfin intraplantar olarak lOmg/kg, 2ml/kg dozunda uygulanmış, ni.gruptaki sıçanlara ise, intraperitoneal midazolam 0.01mg/kg uygulandıktan lOdk. sonra morfin intraplantar 10mg/kg uygulanmış, IV. grupta, midazolam 30mg/kg intraperitoneal uygulanmış, lOdk. sonra intraplantar serum fizyolojik enjekte edilmiş, V.grupta ise, midazolam 30mg/kg intraperitoneal uygulandıktan lOdk. sonra morfin intraplantar 10mg/kg, 2ml//kg dozunda uygulanmış, ve tüm sıçanlara intraperitoneal ilaç uygulanmasından 20 dk. sonra intraplantar formalin % 5, 50 ult enjekte edilmiştir. Midazolamın O.Olmg/kg intraperitoneal uygulanması formaline karşı oluşan faz 1 ve faz 2 yanıtlarını baskılayamamış, morfinin analjezik etkinliğini değiştirmemiştir. Morfinin preemptif intraplantar uygulanması faz 1 şiddet ve süresini azaltmış, ancak tam olarak baskılayamamıştır. Midazolam 30mg/kg dozunda intraperitoneal uygulanması faz 1 ve faz 2'yi baskılayamamış, ancak faz 1 ve faz 2'nin şiddeti azalmıştır. Morfin intraplantar 10mg/kg ile birlikte midazolam 30mg/kg intraperitoneal uygulandığında faz 1 ve 2 baskılanmıştır.Sonuç olarak; midazolamın preemptif amaçla yüksek doz ve sistemik kullanımının ağrılı uyarana yanıtı geciktirdiği, aynı amaçla kullanılan morfinin etkisini artırdığı ve yüksek doz sistemik midozalam ile periferik morfin uygulanmasının periferik ve santral sensitizasyonu baskıladığı kanısına varılmıştır.