Alt solunum yolu infeksiyonlarında etken dağılımı ve Legionella Pneumophila`nın bu dağılımdaki yeri

Abstract

Solunum sistemi infeksiyonlan tüm dünyada önemli mortalite ve morbidite nedeni olarak karşımıza çıkmakta ve her yaştan insanı etkilemektedir. Çok sayıda mikroorganizma solunum yolu infeksiyonlarına yol açabilmekte ancak tüm gelişen tekniklere ve laboratuvar yöntemlerine rağmen olguların yarısına yakın kısmında etken tanımlanamamaktadır. Çalışmamızın amacı bölgemizde alt solunum yolu patojenlerini saptamak, bu patojenler arasında Legionella pneumophila' nın yerini belirlemek ve bu mikroorganizmanın solunum sistemi örneklerinde rutin olarak araştınlmasımn gerekliliğini saptamaktır. Ek olarak, hastane kaynaklı olgulara neden olabileceği düşünülerek, hastane su dağıtım sistemi ve hastaların oksijen nemlendirici rezervuar sulan da L. pneumophila açısından araştırılmıştır. Çalışmamız M.Ü.T.F. Mikrobiyoloji Laboratuvarına alt solunum yolu infeksiyonu tanısı ile başvuran ve Çamlıca Göğüs Hastalıkları Askeri Hastanesi'ne aynı tanı ile yatırılan hastaların tüm alt solunum yolu örneklerini kapsamış; toplam 453 hastanın farklı epizodlarda toplanan 518 örneği ile çalışılmıştır. En fazla örnek kabulü ve etken izolasyonu Mart ayında gerçekleşmiştir(Şekil 3,4). Beşyüzonsekiz örneğin 202'sinde (%39) 227 etken patojen üretilmiş;uygun olmayan örnekler çalışma grubundan çıkarıldığında izolasyon oranı %50'ye ulaşmıştır. Etken dağılımında ilk sırayı Haemophilus türleri (n = 68, %30) alırken bunu gram 49negatif çomaklar (n = 60, %26.4), S.pneumoniae (n = 42, % 18.5), M catarrhalis (n = 34, %15), Staphylococcus türleri (n = 10, % 4.4), Candida türleri (n = 9, % 4), AGBHS (n = 4, %1.7) izlemiştir(Tablo 4). İkiyüziki olgunun 117'si toplum kaynaklı 85'i hastane kaynaklı infeksiyon olarak değerlendirilmiş;en fazda örnek dahiliye servis ve polikliniklerinden gönderilmiştir (Tablo 6). Hastane kaynaklı infeksiyonlarda ilk sırayı gram negatif çomaklar (46, % 46 ) toplum kaynaklı infeksiyonlarda ise Haemophilus türleri(52, % 41 ) almıştır (Tablo7). Gram negatif çomaklar 0-15, Haemophilus türleri 16-44 ve 45 yaş üzeri grupta daha fazla saptanırken (p<0.05) diğer patojenlerle infeksiyon yaşı arasında anlamlı fark gözlenmemiştir (Tablo.8). Sigara kullanan hastalar arasında S.pneumoniae (p<0.05) ve gram negatif çomaklar (p<0.0l); steroid kullanan grupta gram negatif çomaklar ve S.pneumoniae (p<0.01); altta yatan hastalığı olan grupta ise M. catarrhalis' in (p<0.0l) izolasyonu istatistiksel açıdan anlamlı bulunmuştur (Tablo.9). H. influenzae 'de % 8.3, M. catarrhalis' Xe % 44 oranında 3 laktamaz pozitifliği tespit edilmiş; S.pneumoniae' de penisilin direnci % 21.4 olarak belirlenmiştir. Gram negatif çomakların etken olduğu hastane kaynaklı olgularda Pseudomonas, toplum kaynaklı olgularda ise Klebsiella türleri ilk sırada yer almıştır(Tablo.lO). Solunum sistemi ve hasta rezervuar su örneklerinin hiçbirinde L. pneumophila izole edilmemiştir, öte yandan, hastane su dağıtım sisteminde bir L. pneumophila suşu üretilmiştir. Gram boyalı preparat incelenmesinde yoğun lökosit saptanan ancak mikroorganizma görülmeyen, kültüründe üremesi olmayan ya da normal flora üreyen 50 örnekte direkt immün floresan yöntemle antijen araştırılmış; ancak hiçbirinde lejyonella antijeni bulunmamıştır. Sonuç olarak bu araştırma L. pneumophila izolasyonu için laboratuvarda rutin ekimin gerekli olmadığı, lejyoner hastalığı ön tanısı konulan şüpheli olgularda BCYE ağara ekimin ve DÎF yöntem ile antijen aranmasının yeterli olacağını ortaya koymuştur. 50

SUMMARY Lower respiratory tract (LRT) infection is an important cause of mortality and morbidity and it effects millions of people every year. Many microorganisms may cause lower respiratory tract infections however despite advanced laboratory techniques and extensive testing in up to nearly 50 % of patients no pathogen is identified. The aim of this study was to determine the incidence of Legionella pneumophila in LRT infections in addition to routinely identified bacterial pathogens and to discuss the necessity of the isolation procedures for L. pneumophila. In addition, hospital water circuit system and humidifier reservuar water samples were screened for the presence of L. pneumophila. Fivehundredeighteen LRT samples of 453 patients sent to the M.Ü.T.F. Microbiology Laboratory and GATA Çamlıca Military Hospital were included in the study. The highest number of accepted material and highest rate of isolation were observed in March (Figure 3,4). Pathogen microorganisms were isolated in 202 out of 518 samples(39%). When inadequate samples were excluded, the isolation rate increased to 50%. The isolation rates were 30%(n=68) for Haemophilus spp., 26.4%(n=60) for gram negative rods, 18.5%(n=42) for S.pneumoniae, 15%(n=34) for M.catarrhalis, 4.4%(n=10) for Staphylococcus spp., 4%(n=9) for Candida spp., 1.7% (n=4) for group A p hemolytic streptococci (Table.4). Out of 202 LRT infections, 117 were community and 85 were hospital acquired. Most of the samples were sent from internal medicine clinics (Table. 6). In hospital acquired infections, 51gram negative rods ( 46 %, 46 ), in community acquired cases Haemophilus spp. (41 %, 52) were in the first rank(Table. 7). In 0-15 age group gram negative bacilli,in 16- 44 and over 45 age group Haemophilus spp. were commonly isolated microorganisms (p<0.05) (Table.8).In smokers the isolation rates of S. pneumoniae(p<0. OS) and gram negative bacilli (po.01), in patients using steroids the isolation rates of gram negative rods and S.pneumoniae (p<0.01),in patients with underlying disease isolation rate of M catarrhalis were found to be istatistically significant (p<0.01)(Table.9). Overall rate of beta lactamase production was 8.3 % for H. influenzae and 44% for M. catarrhalis. Penisilin resistance was observed in 21.4 % of S. pneumoniae strains. Among 60 gram negative rods, Pseudomonas and Klebsiella spp. were the mostly isolated pathogens; in community acquired cases Klebsiella and in hospital acquired cases Pseudomonas was in the first rank (Table. 10). L. pneumophila was isolated from none of the LRT samples; and none of the patient humidifier reservoir water samples. On the other hand, one strain of Legionella pneumophila was isolated from the hospital water circuit system and the result was confirmed by direct immun fluorescent staining method. In direct examination of the Gram stained smears, 50 samples showed large amounts of leucocytes but no microorganisms or very few bacteria, with no growth or only the normal flora grown on culture. These 50 samples examined with DIF staining method were found to be negative for Legionella antigen. As conclusion isolation procedures for L. pneumophila in routine laboratory is neither cost effective nor necessary. Only in cases in which Legionella pneumophila is suspected to be the cause of the disease, DIF staining for Legionella antigen and inoculation on BCYE agar with and without acid treatment is sufficent. 52