Veziko-üreteral reflü tanısında radyonüklid sistografi ile floroskopik voiding sistoüretrografinin karşılaştırılması

Abstract

47 ÖZET Veziko-üreteral reflü idrarın mesaneden üreterlere ve böbreklere geriye doğru akımını tanımlar. Genel popülasyonda görülme sıklığı yaklaşık %1 iken ÎYE geçiren çocuklarda bu oran %30-50 arasmda değişmektedir. Veziko-üreteral reflünün bu hastalarda tekrarlayan piyelonefiit ataklarına zemin hazırlaması sonucu uzun dönemde HT, büyüme geriliği, böbrek yetersizliği gibi sonuçlar doğurduğu saptanmıştır. Veziko-üreteral reflünün tanısında sıklıkla kullanılan yöntem VCUG'dir. Ancak son yıllarda VUR araştırmasında RNC sürekli görüntü alma ve çok daha düşük gonadal radyoaktivite nedeniyle VCUG'ye alternatif olarak önerilmeye başlanmıştır. Bu çalışmada VUR açısından ileri tetkik edilecek olan hastalarda VCUG ve RNC yöntemleri uygulanmış ve VUR varlığının ortaya konmasında her iki yöntemin birbiriyle tutarlılığı değerlendirilmiştir. Çalışmada ÎYE ve intrauterin dilatasyon nedeniyle VUR açısından araştırılan hastalara ve kontrol görüntülemesi gereken Lzlemdeki VUR hastalarına VCUG ve RNC uygulandı. Tüm böbrek-üreter ünitelerinin VUR açısından değerlendirilmesinde her iki yöntemin birbiriyle olan tutarlılığı %85 olarak saptandı. Böbrek-üreter ünitelerinde VUR tanısı koymada RNC ve VCUG yöntemleri arasmda istatistiksel anlamlı fark olmadığı saptandı. (p= 0.38 McNemar's paired test.) Renal pelvise ulaşan reflü vakalarını değerlendirmek amacıyla grade I VUR vakaları çalışma dışı bırakıldığında ise RNC ve VCUG'nin tutarlık oram %91'e yükseldi. Her iki yöntem arasmda böbrek-üreter ünitelerinde VUR varhğrmn ortaya konması açısından istatistiksel anlamlı fark olmadığı saptandı.( p=1.00 McNemar's paired test.)