Aşil tendon rüptürü tedavisinde metalik implant modeli kullanımının biyomekanik olarak test edilmesi

Abstract

VII ÖZET Asil tendon rüptürü, özellikle spor yapan, orta yaşta erkeklerde sık görülen bir patolojidir. Tedavisinde, sonuçlarının daha başarılı olması nedeniyle, operatif yöntemlerle tamir tercih edilmektedir. Cerrahi sonrası erken harekete başlanılması ve fizyolojik bir iyileşmenin sağlanabilmesi için kullanılan dikiş tekniğinin güçlü olması gerekir. Dikiş tekniğinin gücünü belirleyen iki temel faktör vardır, bunlar kullanılan dikiş materyalinin gücü ve uygulanan dikiş konfigürasyonunun tendon tutma kapasitesidir. Yapılan çalışmalar göstermiştir ki, asil tendon rüptürü tamirinde kullandığımız mevcut teknikler erken tendon hareketine izin verecek, dolayısıyla daha fizyolojik bir tendon iyileşmesi sağlayacak düzeyde değildir. Bu çalışmada, tamir gücü daha yüksek bir tekniğe (hem tamirde kullanılan materyal, hem de konfigürasyon açısından) ulaşılarak tendona erken harekete başlanılması hedeflenmiştir, ve bu hedefe ilerleyen adımların ilki atılmıştır. İki farklı konfigürasyonda tasarlanan metal implantlardan (implant Model 1 ve Model 2), tensil kuvvetleri daha eşit dağıtabilen implant Model 2'nin, hem implant Model l'e hem de Bunnell ve locking-loop dikiş tekniklerine kıyasla daha yüksek bir tendon tutma kapasitesine sahip olduğu görülmüştür. Ayrıca, implant Model 2'nin, tensil kuvvetlerin implantı deforme edici etkisine karşı da daha dirençli olduğu ortaya konmuştur. Bu çalışma, asil tendon rüptürlerinde daha güçlü bir tamir tekniğine ulaşma yönünde alternatif bir açılım olarak kabul edilmeli, ve ileride kliniğe yansıyan sonuçların alınabilmesi için, sonraki adımların, yani tendon uçlarının bu modelin geliştirilmesi suretiyle birleştirilmesi, ve takiben bunun canlı -hayvan çalışmalarında klinik uygulamasının görülmesi gerektiği bilinmelidir. 35