Kronik böbrek yetmezliği nedeni ile hemodiyaliz tedavisi gören hastalarda beta glukan`ın immünostimulan etkileri

Abstract

Giriş ve Amaç: Son verilere göre SDBY nedeni ile hemodiyaliz veya periton diyalizi tedavisi alan hasüarda en sık ikinci ölüm nedeni immuün yetmezliğe bağlı olarak gelişen infeksiyon hastalıklarıdır. Bu hastalarda hücresel immunitede bozukluk ve özellikle antijen sunucu hücrelerin (APC) B7/CD28 yolağında (pathway) yetersizlik olduğu gösterilmiştir. Beta-glukan, Saccharomyces cervisiae (ekmek mayası) hücrelerinin duvarından elde edilen polisakkarid yapısmda doğal bir madde olup makrofajlan aktive etmektedir. Bu aktivasyon sonrası immün yetersizliği olan hastaların makrofajlannın adhezyon yeteneğinde, kemotaktik aktivitelerinde ve sitotoksik özelliklerinde artma izlenmiştir. Kronik böbrek yetmezliği hastalarında Beta-glukanın bu hastaların immün sistemi üzerine etkileri ile ilgili veri bulunmamaktadır. Bu çalışmada beta-glukanın hemodiyaliz hastalarında immunstimulan etkilerini araştırmayı amaçladık. Materyal ve Metod: Çalışmaya en az 1 yıldan beri düzenli hemodiyaliz tedavisi gören ve 18 yaş üzerinde olan toplam 50 hasta dahil edildi. Çalışma grubundaki 20 hastaya 3 ay boyunca Ş-glukan 10 mg/gün, 20 hastaya ise 30 mg/gün p-glukan verildi. On hasta ise 3- glukan verilmeksizin izlendi ve kontrol grubunu oluşturdu. P-glukan tedavisi öncesi ve 3 aylık tedavi sonrası periferik kan örneklerinde monosit fonksiyonları ve hücre kültürlerinde aktive monositlerden salgılanan IL-ip seviyeleri tespit edildi. Periferik kan örneklerinden izole edilen monositler üzerinde eksprese edilen B7-ı( CDso) ve B7-2 (CDsö) reseptörlerinin ve intraselüler H^ip düzeylerinin florasan yoğunlukları flow sitometrik yöntemle ölçüldü. Bulgular: p-glukan alan hastalar bir arada değerlendirildiğinde CDuCDso florasan yoğunluğu tedavi öncesine göre anlamlı olarak yükseldi ( p<0.05). CDhCDsö seviyelerinde ise tedavi öncesi ve tedavi sonrası değerler arasında farklılık izlenmedi. Yine p-glukan alan hastalar bir arada değerlendirildiğinde İL- ip seviyeleri tedavi sonrası dönemde anlamlı (p<0.0001) olarak yükseldi. Aktif tedavi alanlarda trombosit sayılan yükselirken (pO.0001) lökosit sayılarında değişim izlenmedi. Total kolesterol ve trigliserid düzeyleri anlamlı olarak azalma gösterdi. Kontrol grubunda, CDmCDso, CDuCDsö, IL-lp florasan yoğunluklarında anlamlı bir fark tespit edilmedi. Bu grubun diğer laboratuvar parametrelerinde de istatistiksel açıdan anlamlılık görülmedi. Sonuç: Beta glükan hemodiyaliz hastalarında monosit aktivasyonu yaparak APC ve T hücre etkileşimde çok önemli olan ikincil sinyal yolağındaki CD14CD80 reseptörlerini uyarabilmektedir. Monositlerden İL- ip yapımı uyarılmıştır. CD14CD86 reseprörleri ise beta glukan kullanımı ile uyanlamamiştir. Beta-glükan'm hemodiyaliz hastalarında monosit aktivasyonuna yol açması, beta glukanın bu hastalarda immunmodulator olarak kullanılabileceğini düşündürmektedir. Beta glukanın immün yetersizliğine ve infeksiyon hastalıkları üzerine olan olası iyi etkileri ise prospektif randomize kontrollü çalışmalarla araştırılmahdrr.

Introduction: Ih recent years, it has been showed that, immune deficiency related infections are the second major leading cause of death in both haemodialysis and peritoneal dialysis patients. Recent trials showed that; defects of cellular immunity especially deficiency of antigen presenting cells on B7/ CD 28 pathway are the leading cause of immune deficiency in this population.. Beta glucan is a polysaccharide derived from Saccharomyces cerevisae and activates macrophages. When macrophages were activated by betaglucan; it synthesizes EL-1, IL-6, 11^8, GSF, TNFa and increases immune response. There is no data in the literature about the effects of beta glucan on haemodialysis patients. In this study we aimed to examine the immunestimulator effects of betaglucan on haemodialysis patients. Material and Methods: We include 50 patients (at least one year on haemodialysis therapy and older than 18 years old) on hemodialysis therapy to this study. 20 patients received 10 mg/day, 20 patients received 30 mgr/day betaglucan for 3 months and 10 patients were control group. Betaglucan was administered for 3 months in the study group. Both at the beginning and at the end of the study, blood samples were collected and monocyte functions and biochemical parameters were studied. A kind of research which is named as flow sytometric used to measure the levels of B7-i(CDso) and B7-2 (CDse) receptors which are expressed on monocytes and also the density of intracellular H^lp*. Results: CD14CD80 levels were significantly increased after 3 months of betaglucan therapy (p< 0.05), however CDuCD&e levels had no significant difference after betaglucan therapy (p>0.05) and IL-1 beta levels were also significantly increased after betaglucan administration. Moreover, Platelet levels were significantly increased with betaglucan therapy. Total cholesterol and triglyceride levels were significantly decreased in the treatment group. There were no significant changes in any parameters of control group after 3 months when compared to the baseline values. Discussions: Betaglucan activates monocytes and upregulates CD14CD80 receptors which are important on T cell function and antigen presenting cells in hemodialysis patients. In our study, CD14CD86 levels which are a part of this pathway cannot be upregulated by betaglucan therapy. IL-ip synyhesis was stimulated directly by monocytes. The effect of Beta glucan activation on monocytes in hemodialysis patients, mainly considered that point as using the beta glucan like immune modulator. Furthermore, the vital effects of beta glukan on the immune dysfunction and also the beneficial effects of beta glucan on infectious diseases need a lot of prospective randomize and controlled studies.