İnflamatuar barsak hastalıklarının aktivitesinde eozinofilinin rolü

Abstract

Giriş: înflamatuar barsak hastalıkları (İBH), ince ve kalın barsağın çeşitli bölge ve katmanlarını tutabilen, alevlenme-remisyon dönemlerinin olduğu kronik inflamasyonla seyreden, etiyopatogenezi henüz tam olarak açıklanamamış bir hastalık grubudur. IBH'da inflamasyonlu bölgelerde oluşan mukozal hasardan esas olarak nötrofil ve monositler sorumlu tutulmaktadır. Ancak normalde barsaklarda seyrek bulunan eozinofil lökositlerin, IBH'da kolon mukozasında arttklan tespit edilmiştir. Özellikle aktif IBH'sı olan hastalarda, hastalıklı kolon mukozasında lamina proprianın eozinofillerle yaygın olarak infiltre olduğu ve bu hücrelerin aktivasyonunu gösteren granül proteinlerinin salınımının arttığı gösterilmiştir. İBH'da gastrointestinal sistemde saptanan eozinofil hücre artışının rolü bilinmemektedir. Amaç: Çalışmanın amacı; İBH'nın iki alt grubu olan ülseratif kolit ve Crohn'lu hastalarda, kontrol grubu olarak da fonksiyonel barsak hastalan ve amip enfeksiyonu ile birlikte ülseratif koliti olan hastalarda, barsak mukozasındaki eozinofil düzeylerim karşılaştırmak ve inflamatuar barsak hastalarında hastalık aktivitesi ile eozinofil infütrasyon düzeyi arasındaki ilişkiyi araştırmak olmuştur. Gereç ve Yöntem: Çalışmaya; klinik, radyolojik, endoskopik ve histolojik kriterlere göre tanısı konmuş olan 44'ü ülseratif kolit, 23'ü Crohn hastalığı, 12'si amip enfeksiyonu üe birlikte ülseratif kolit olmak üzere toplam 79 IBH'lı hasta alındı. Kontrol grubu olarak ise; karın ağrısı, ishal gibi yakınmalarla başvurmuş olup, yapılan laboratuvar, endoskopik ve histolojik değerlendirmeler sonrasında organik hastalığı dışlanan ve fonksiyonel barsak hastalığı olarak kabul edilen toplam 44 hasta alındı. ÎBH'lı hastaların hastalık aktiviteîeri; üîseratif kolitli hastalarda, `Traelove ve Witts` kriterlerine göre, Crohn hastalarında ise `Crohn hastalığı aktivite index`ne göre hafif, orta ve ağır olarak belirlendi. Ülseratif kolit ve Crohn hastalarında hastalık tutulum bölgelerinden, kontrol grubunda ise normal görünümlü barsak mukozasından alınan biyopsi örnekleri tek tek 3aynı patolog tarafından eozinofili açısından değerlendirildi. Işık mikroskopunda 5 farklı büyük büyütme alanında (x400) eozinofiller sayılarak ortalamaları alındı ve `eozinofil infiltrasyomı` ortalama eozinofil sayışma göre hafif, orta, ağır olarak sınıflandırıldı. Buna göre eozinofil sayısı 1-3 arasında olanlarda eozinofil infiltrasyonu yok, 4-8 olanlarda hafif eozinofil infiltrasyonu, 9-15 arası olanlarda orta, 15 ten fazla olanlar ise ağır eozinofil infiltrasyonu olarak belirlendi. Bulgular: İBH'lı olguların çoğunda ağır eozinofil infiltrasyonu görülürken ( UK % 79,5, Crohn % 78,3 ); kontrol grubu olgularının % 25 'inde eozinofil infiltrasyonu bulundu. Kontrol grubu olgularının %4.5'da ağır eozinofil infiltrasyonu belirlendi, bu hastaların antibiyotik kullanım öyküleri vardı. Amip + ülseratif kolit grubunda %58.5 ağır eozinofil infiltrasyonu izlenirken, %25'inde eozinofil infiltrasyonu gözlenmemiştir. Hem ülseratif kolit hem Crohn hastalarında; hastalık aktivitesi ile eozinofil infiltrasyon düzeyi arasında pozitif yönde, istatistiksel olarak ileri düzeyde anlamlı korelasyon bulundu (p <0.01). Eozinofil infiltrasyon düzeyi ile ÜK hastalık lokalizasyonu arasında istatistiksel olarak anlamlı bir ilişki bulunmadı. Eozinofil infiltrasyon düzeyi ile Crohn hastalığı lokalizasyonu ve Crohn hastalığı tipi arasında da istatistiksel olarak anlamlı bir ilişki bulunmadı. Sonuç: İBH'da eozinofiller, nötrofil ve monositlerle birlikte inflamasyona katılır. İBH'da özellikle aktif hastalık döneminde mukozayı infiltre eden ve aktive olan eozinofiller mukoza hasarında öncelikli rol oynayabilir. Ülseratif kolite amip enfeksiyonunun eklenmesi eozinofili düzeyini arttırmamaktadır.

Background: The etiology and pathogenesis of inflammatory bowel disease (IBD) is poorly understood. It is generally believed that these diseases are immunologically mediated but the triggering antigens are largely unknown. The inflammatory reactions in the bowel tissue are characterized by infiltration and activation of immunocompetent cells. Neutrophils and monocytes are generally considered as responsible for the typical mucosal damage in this situation of the disease. Undernormal circumstances eosinophils are rare in the lamina propria of the colonic mucosa. Increased numbers of normal and functionally activated eosinophils have been shown in the colonic mucosa of patients with IBD. A pathogenic role for the eosinophils has not been fully established in IBD. Aim: The aim of this study was to compare the degree of eosinophilic infiltration in colonic mucosa of patients with ulcerative colitis, Crohn disease, amebiasis superimposing on ulcerative colitis and control patients with irritable bowel disease. In addition we aimed to investigate the relationship between the degree of eosinophilic infiltration of the colonic mucosa and the disease activity in IBD patients. Material & method: A total 79 IBD patients (44 with ulcerative colitis, 23 with Crohn disease and 12 amebiasis with ulcerative colitis) were included into the study. In all patients the diagnosis was established by the usual clinical, radiological, endoscopic and histological findings. As a control group 44 patients with irritable bowel disease (IBS) without endoscopic and histologicaly evidence of intestinal inflammation were included. Disease activity assessment was made as a mild, moderate or severe on the basis of the `Truelove & Witt's` criteria in ulcerative colitis and `Crohn Disease Activity Index` criteria in Crohn disease. Biopsy specimens were taken during the colonoscopy from involved and uninvolved colonic mucosa in IBD patients. Control samples were collected endoscopically from the colonic mucosa of the IBS patients. All biopsy specimens were read and classified by an experienced pathologist Scoringcriteria for eosinophilic infiltration per x40 field at light microscope were as follows: 0: occasional eosinophils (average: 1-3), 1: mildly increased eosinophils (average: 4-8), 2: moderately increased eosinophils (average:9-15), 3: markedly increased eosinophils (average: > 15). Results: Most of the IBD patients exhibited severe eosinophilic infiltration on the colonic mucosa ( UC: 79.5 %, CD: 78.3 %). While the eosinophil infiltration was found as 25 % in the control group, 4.5 % patients had a severe eosinophil infiltration. Severe eosinophilic infiltration 58.5% was also found in the amebiasis with ulcerative colitis group. In both the Ulcerative Colitis and Crohn disease patients, the degree of eosinophilic cellular infiltration showed statistically significant positive correlation with disease activity. There was no statistically significant relationship between the degree of eosinophilic infiltration and the localization of the disease in ulcerative colitis patients. Similary no correlation was noted between the degree of eosinophilic infiltration and the localization or type of Crohn's disease. Conclusion: Infiltrating eosinophils may destroy the mucosal tissues of the colon in the active phase of IBD by working together with neutrophils and monocytes. Activated eosinophils seem to play a predominant role in the inflammation of the mucosa in IBD patients.