Lorca Tiyatrosu`nun sinemaya uyarlanış sürecinin çözümlenmesi
- Global styles
- Apa
- Bibtex
- Chicago Fullnote
- Help
Abstract
Tiyatro ve sinema birbirinden farklı düzenleme ve teknikler gerektiren iki ayrı sanat dalıdır. Ancak önemli tiyatro eserlerinin sinemaya uyarlanması son yıllarda giderek artmaktadır. Bu çalışmamızda İspanyol oyun yazarı Federico García Lorca'nın oyunlarının sinemaya aktarım sürecinde yaşanan değişimleri incelemeye yöneldik. Yazarın simgesel anlamlarla yüklü La casa de Bernarda Alba adlı draması ile şiirsel özellikler taşıyan Yerma adlı tragedyasının beyazperdeye aktarımını sinema-edebiyat kuramcısı José Luis Sánchez Noriega'nın ?Tiyatro-Sinema Karşılaştırmalı Analiz Kuramı?na bağlı kalarak inceledik. Amacımız tiyatro eserlerinin sinemaya uyarlanmasında önemli bir tartışma konusu olan ?edebi eserin özüne bağlılık seviyesi?ni Lorca'nın bu iki eserinin sinema uyarlamaları üzerinden irdelemekti. İnceleme sürecinde edebi metin ve film metni detaylı olarak karşılaştırılmış ve tiyatro metninin özünde bulundurduğu bir takım özelliklerin aktarımda yitirilmiş olduğu gözlemlenmiştir. Her iki eserin uyarlanmasında da sinema sanatının sunduğu görsel tekniklerden faydalanan yönetmenler, filmlerinde eserlere müdahale özgürlüklerini kullanmışlardır. Ancak yapılan bu müdahalelerin Lorca'nın incelediğimiz iki eserinde yer alan bazı temel özelliklere ters düştüğü ortaya çıkmaktadır. Bu da bazı tiyatro eserlerinin sinemaya aktarım sürecinde eserin özüne bağlılık seviyesinin yeterince korunamadığını göstermektedir. Theatre and cinema are two different art genres which require different adjustments and techniques. However, in recent years there is a notable upsurge in the adaptation of important dramatic works into cinema. This study intends to analyse such adjustments and modifications that the process has necessitated in the examples of the film adaptations of two plays by the Spanish playwright Federico García Lorca. Only two of Lorca?s plays have been adapted for screen to date: La casa de Bernarda Alba, a play rich in symbolic import, and Yerma, a tragedy of sheer poetry. The outcome of the adaptation process has been evaluated within the parameters of Spanish literary and film theorist José Luis Sánchez Noriega?s Comparative Analysis Theory of Theatre-Cinema. The chief objective here has been to probe the perennial issue of cinematographic adaptations of literary works: ?the level of faithfulness to the original work?s essence?. A detailed comparison between the play texts and the movie scripts has shown that some essential meanings and characteristics of the plays were lost in the process of adaptation. In other words, it is evident that the film directors have liberally deployed the visual techniques pertaining to the cinema, but it is also observed that these have proved to be intrusions contradictory to the essential nature and temperament of the plays. This provides evidence to the claim that in the process of cinematographic adaptation an adequate level of faithfulness to the dramatic work?s essence cannot be maintained.
Collections