Rus kaynaklara göre Rusya`nın Balkan siyaseti: Ortodoks Birliği ve Panislavizm (1856-1878)
- Global styles
- Apa
- Bibtex
- Chicago Fullnote
- Help
Abstract
Napolyon'un 1812 Moskova seferi sonrasında Rus fikir adamları arasında Batıcılığın yanında millî bir düşünce oluştu. Bu fikir hareketi İ. Kireyevskiy, A. Homyakov ve A. Aksakov gibi düşünürlerin öncülüğünde milliyetçilikten Slavcılık'a doğru yöneldi. Slavcılık, Yu. Samarin, A. Koşelyev ve K. Aksakov gibi siyasete yakın fikir adamlarının girişimleri ile geniş halk kitlesine yayıldı. XIX. asrın üçüncü çeyreğinde yapısal gelişimini tamamlayan Slavcılığın son temsilcilerini N. Danilevskiy, K. Leontyev ve V. Solovyev oluşturdu.Kırım Savaşı'nda Ortodoks ve Slavlardan beklediği desteği göremeyen Rusya, savaş sonrasında bu halkları kendi siyasî çizgisine çekebilmek için bir komite kurulmasını uygun gördü. M. Gogodin, Samarin, K. Aksakov, Homyakov, Koşelyev gibi Slavcı düşünürler, S. Solovyev, F. Buslayev, P. Leontyev ve A. Draşusov gibi ilim adamları, zengin bir asilzade A. Bahmetyev önderliğinde, II. Aleksandr'ın da katkıları ile Ocak 1858 tarihinde ? Moskova Slav Yardım Komitesi? kurdular.Komite dinî, iktisadî, askerî ve eğitim alanında her türlü desteği Slav halklara resmi yahut gayri resmi yollardan ulaştırmaya çalışmıştır. Balkan coğrafyasından seçtiği küçük yaştaki öğrencilere Rusya'da eğitim vererek Rusya'nın bu bölgede nüfuzunu arttırmak isteyen komite, Cizvitlerin Osmanlı Avrupası'ndaki Ortodokslara yönelik asimile faaliyetlerini gerekçe göstererek Balkan coğrafyasına Rusya hegomonyasını yaymaya gayret etmiştir.Çalışmada, ?güneye inme siyaseti? olarak da adlandırılan, Rusya'nın Osmanlı coğrafyasında nüfuz elde etme mücadelesi teferruatlı bir şekilde dile getirilmeye çalışılmıştır. Bu güç mücadelesinin son halkasını oluşturan Ortodoks Birliği ve Slavcılık siyaseti, başlangıcından 1878'e kadar gelişme süreci içinde incelenmiştir. Ayrıca Slavcılığın fikrî olarak beslendiği kaynaklar ile siyasî olarak yapılandırıldığı kurumlar arasındaki ilişkiler de karşılaştırmalı olarak verilmiştir. After Napoleon's 1812 expedition in Moscow, national consciousness emerged among Russian intellectuals together with the Westernism. This ideology tended from nationalism to Pan-Slavism with the leadership of thinkers such as Kireyevskiy, A. Khomyakov and A. Aksakov. Pan-Slavism spread in the wider masses with the initiatives of the thinkers who are closer to politics such as Yu. Samarin, A. Koshelev and K. Aksakov. In the third quarter of 19th century, N. Danilevski, K. Leontev and Vl. Solov?ev were the last representatives of the Pan-Slavism which completed its structural development.In the Crimean War, Russia could not see the expected support of the Orthodox and the Slaves. After the war, Russia established a committee to take these people to their own political line. M. Gogodin, Samarin, K. Aksakov, Khomyakov, of Pan-Slavism thinkers, Koshelev, S. Solov?ev, F. Bushlaev, P. Leontev and A. Drashusov of scientists established
Collections