Roma`da Bacchus Bayramı ve esrime

Abstract

Roma tarihinde MÖ 186 yılının özel bir anlamı vardır. Tarihçi Livius'un, Triolo'da bulunan yazıtla da desteklenen ünlü anlatısında, Roma ve eyaletlerinde iyiden iyiye güçlenerek, devlet için ahlaki ve siyasi yönden tehdit oluşturmaya başlayan Bacchus bayramlarının (Bacchanalia) yasaklandığı, bu bayramların kutlandığı kült mekânlarının yıkıldığı, rahip ve rahibelerinin öldürüldüğü aktarılır. Livius'un, Orta Komedyayı hatırlatan şahsiyetler etrafında, antik çağ tarih yazımında eşine az rastlanır bir üslupla aktardığı Bacchanalia olayıyla ilgili bu anlatının Roma'daki Bacchus törenlerini gerçekte ne kadar yansıttığı çeşitli açılardan pek çok kez ele alınmıştır. Bu çalışma edebi kaynakların ışığında söz konusu törenlerin dinsel esrime boyutuna odaklanacak ve farklı çözümleme modelleri önererek, esrime olgusunun Roma kültüründeki algılanışını ortaya koymaya çalışacaktır.

The date 186 B.C. has special significance in Roman history. In the well-known account by historian Livy, which is paralleled in the inscription found in Triolo, it is narrated how the Bacchanalia were suppressed and how the shrines were destroyed and the priests and priestesses were killed because of the cult which had gradually grown stronger in Rome and its provinces and turned into an ethical and political threat for the state. It has been discussed, for many times and from different perspectives, in what degree of factuality the Bacchus rites in Rome is rendered in Livy?s narrative about the Bacchanalia affair, which turns around characters reminiscent of Middle Comedy and which makes use of an unprecedented style in the history writing of Antiquity. The present study will focus on the religious ecstasy deriving out of these rites within different models of analysis and try to define how the concept of ecstasy is perceived in Roman culture.