Alt kira ve kiranın devri

Abstract

Kira sözleşmesi ile kiracı, kira sözleşmesinin konusunu oluşturan kiralananı, belirli bir bedel karşılığında kullanma ve ondan yararlanma hakkına sahiptir. Borçlar Kanunumuz ile 6570 sayılı Gayrimenkul Kiraları Hakkındaki Kanun'da düzenleme alanı bulan alt kira ve kiranın devri (kira sözleşmesinden doğan alacak hakkının devri) müesseseleri vasıtasıyla kiracı, -koşulları oluştuğu takdirde- kiralananı, üçüncü bir kişinin kullanımına sunma yetkisine sahiptir. Birbirleriyle ortak özelliklere sahip olmakla beraber, farklı hukuki nitelikleri olan, aynı zamanda karıştırılmaya da müsait olan bu iki hukuki müessesenin ayrıntılı olarak incelenmesi, değişen ekonomik ve sosyal koşullara uyum sağlanabilmesi bakımından önem arz etmektedir. Bu nedenle bu müesseselerin uygulanmasıyla ortaya çıkabilen sorunlara cevap aranmaya çalışılmıştır.Bu bağlamda, çalışmamızda, bu hukuki müesseselerle ilgili farklı doktrinsel görüşlere yer verildiği gibi, Yargıtay kararları da incelenerek uygulamanın benimsediği çözüm tarzı ortaya konulmaya çalışılmıştır.Neticede, her iki müessesenin ortak ve farklı özellikleri ifade edilmiş ve bu müesseselerin kira sözleşmesinin tarafları (kiralayan ve kiracı) ile bu ilişkiden etkilenen (alt kiracı veya devralan sıfatını haiz) üçüncü şahıslar üzerinde doğurduğu hukuki sonuçlara yer verilmiştir. Nihayet, kanuni düzenlemenin açıkça yer vermediği hususlara, uygulanması tarafımızca benimsenen çözüm yöntemleri de belirtilmeye çalışılmıştır.

By the lease contract, the lessee is entitled to utilize and benefit from the leased property in consideration of a certain amount. If the conditions have been met, the lessee may allow third parties to utilize the leased property through the mechanisms of sub-lease and the assignment of claims for rent which have been regulated under the Code of Obligations and Code on Real Property Leases numbered 6570.It is important to evaluate these two similar - in terms of common characteristics, but different -in terms of legal effects- mechanisms in detail to reconcile with the chancing facts of economic and social conditions. Therefore, it has been attempted to solve problems that may arise from the application of these mechanisms. With this regard, this thesis aims to reflect the solution method adopted by the practice through the comparison of various doctrines as well as analysis of the decisions of Supreme Court of Appeal.Eventually, the common and different characteristics of these two mechanisms have been prescribed under this thesis and legal outcomes of these mechanisms on the parties of the lease contract (the leaser and the tenant) and third parties (the sublessee and the assignee for the benefit) that may be affected from this relation have been reflected.Finally, preferable solution methods applicable to the issues which are not explicitly regulated under the relevant laws have been also reflected under this thesis.