Çeşitli polimerizasyon yöntemleri ile pişirilen protezlerde dimensiyonal değişiklikler üzerine araştırmalar

Abstract

Bu çalışmada 15 hastanın, iki pişirme metoduna göre hazırlanan alt ve üst total protezleri, boyutsal değişimleri açısından kıyaslanmıştır. Protezlerin hazırlanmasında klasik basınçlı muflalama metoduyla, vakumlu basınçlı muflalama metodu kullanılmıştır. Bu iki metoda göre pişirilen protezler, daha önce saptanan değerlere göre artikülatöre yeniden bağlanmış ve kesici rehber çubukta meydana gelen açıklıklar, modifiye edilmiş bir ölçüm aleti yardımıyla değerlendirilmiştir. Buna göre klasik basınçlı muflalama metodunda ortalama 1.94 mm'lik vakumlu basınçlı muflalama metodunda ise ortalama 0.12 mm'lik bir açıklık bulunmuştur. Bu sonuçlar istatistik sel açıdan çok ileri derecede anlamlıdır (p<0.001). Akrilik protezlerin yapımında vakumlu basınçlı mufla lama metodu kullanıldığında dikey boyutta artış olmamasının yanısıra, protezin modele daha iyi uyum sağladığı, muflaya alma ve mufladan çıkartma işlemlerinin, tesviye ve cila işlemlerinin kolaylaştığı ve mufla içerisinde suni dişlerde olabilecek yer değiştirme ve kırılmanın çok az meydana gelme si gibi avantajları olduğu da görülmüştür.

In this study attempts were made to compare the dimensional changes of complete mandibuler and maxillary prostheses of 15 patients processed by two different curing methods. In the processing compression molding technique (conventional heat-curing method) and a fluid resin technique (vacuum curing method) were used. Prostheses cured with these two methods were remounted on the articulator in order to check the compliance with the previously determined values and the spaces created in the incisal quide pin were evaluated with the help of a modified dial gauge. Thus an average vertical opening of 1.94 mm was found in the compression molding technique and 0.12 mm in the fluid resin technique. These results are extremely significant statistically (p<0.001). When compression molding technique was used in the processing of a acrylic prostheses, it was seen that besides having an increase in its vertical dimension, the prosthesis had a better adaptation to the model, procedures such as flasking, deflasking, finishing and polishing were facilitated and that it had the advantages of less occurrence of displacement and fracture in the artificial teeth.