Cam iyonomer simanların süt dişlerinin II.sınıf kavitelerinde kullanabilirlik alanlarının saptanması

Abstract

93 ÖZET Bu çalışmada, geleneksel (Chemfill II) ve cam iyonomer cermet simanının (Chelon-Silver), süt azı dişlerinin II. sınıf kavitelerinde kullanıla bilirliği geleneksel amalgam (Stand-Alloy) ile karşılaştırmalı olarak değer lendirilmiştir. Bu çalışmanın amacı, restorasyonların 12 ay süreyle klinik ola rak değerlendirilmesi ve restoratif materyallerin in vitro olarak sekonder çürük oluşumuna karşı gösterdikleri direnç ile yüzey değişikliklerinin histo lojik olarak saptanmasıdır. Çalışmanın birinci bölümünde, 110 adet süt azı dişi, her grupta 22 diş olacak şekilde beş gruba ayrıldı. Birinci gruba amalgam, ikinci gru ba cam iyonomer siman, üçüncü gruba cam cermet siman ve diğer iki gruba ise % 25'lik poliakrilik asit uygulamasını takiben cam iyonomer ve cermet siman restorasyonlar yerleştirildi. Restorasyonlar 6 ve 12 aylık süre ile modifiye USPHS kriterlerine göre değerlendirildi. Klinik değerlendirme sonuçlarına göre, gruplar arasında istatis tiksel olarak bir fark bulunmadı, ayrıca % 25'lik poliakrilik asit uygulama sının klinik başarı oranlarını etkilemediği saptandı. Çalışmanın ikinci bölümünde, restorasyonların kenar sızıntısı.94 asitlendirilmiş jel tekniği ile polarize ışık mikroskobunda incelendi. İn vitro, çürük ataklarına en iyi direnç gösteren materyaller sıra sıyla, PA+Chemfill > Chemfill > PA+Chelon-Silver > Chelon Silver > Stand-Alloy olarak saptandı. Çalışmanın üçüncü bölümünde, kullanılan restoratif materyaller de 12 ay süre sonunda oluşan yüzey değişiklikleri SEM'de incelendi. Chemfill ve Chelon-Silver gruplarına ait örneklerin çeşitli yüzey düzensizlikleri göstermelerine karşın mine-restorasyon bağlantılarının son derece iyi olduğu, Stand-Alloy grubunda ise mine-restorasyon arasında açıklık oluştuğu saptandı. Çalışmadan elde edilen sonuçların değerlendirilmesi ile, her iki cam iyonomer simanının da (içerdikleri avantajlar da göz önüne alındığın da) süt azı dişlerinin II. sınıf restorasyonlarında kullanılabilir dolgu madde leri olabileceği görüşüne varıldı.

95 SUMMARY In this study, a traditional (Chemfill II) and a cermet (Chelon-Silver) glass ionomer cement were investigated comparatively with a conventional amalgam (Stand-Alloy) as a Class II restorative material in primary molars. The aim of this study was to evaluate the durability of the restorations during a 12-month follow-up period, the resistance to the development of carieslike lesions and the surface changes in restorations by SEM, in vitro. In the first part, 110 primary molars were divided into five groups; each consisting of 22 samples and they were restored with amalgam, glass ionomer, cermet cement, glass ionomer and cermet cement with dentin conditioner. The durability of these restorations were assessed during a 6 and 12 month follow-up period, using modified USPHS criteria. The results of the clinical trial showed that there were no statistically differences between all of the groups and using dentin conditioner (PA), didn't effect the clinical results. In the second part of this study, the marginal leakage of the restorations were assessed by an acidifed gel technique. Assessment of96 carieslike lesions was performed using polarized light microscopy. Glass ionomer cement with dentin conditioner provided the highest protection against caries attack and the amalgam restorations provided the least. The ranked efficacy of the restorative materials examined in the study was PA+Chemfill > Chemfill > PA + Chelon-Silver > Chelon-Silver > Stand-Alloy. In the third part, the surface changes of the restorative materials after a 12 month period were evaluated by SEM. Although, Chemfill and Chelon-Silver groups showed various surface roughness, there was a good adaptation in enamel-restoration interface. In Stand-Alloy group, a poor adaptation was observed in enamel-restoration interface. The results of this study showed that both of the glass ionomer cements (when the advantageous characteristics of the materials are considered) could be used as a Class II restorative material in primary molars.