Zeka özürlü çocukların günlük yaşam aktivitelerine uyumunda annelere verilen eğitimin etkinliği

Abstract

8. ÖZET Bu çalışma, yeterli öz-bakım becerilerine sahip olmayan zeka özürlü çocukların öz-bakım becerilerini kazanabilmeleri ve geliştirebilmeleri için, annelere yapılacak beceri kazandırma eğitiminin yani aile rehberliğinin etkili olabileceğini ve aynı zamanda bu eğitimin annelerdeki anksiyete düzeyini azaltabileceğini; ve bu rehberliğin sağlık bakım sistemi içinde ilgili kuruluş ve alanda çalışan hemşireler tarafından da yapılabilmesi için rehber olması amacıyla planlanmış ve uygulanmıştır. Araştırma grubunu zeka geriliği tanısı konmuş olan 30 deney ve 30 kontrol olmak üzere 60 çocuk ve anneleri oluşturmuştur. Çalışmanın ilk aşamasında, anne ve çocukla ilgili sosyo-demografik ve çalışmamızla ilgili diğer özellikler belirlenmiştir. İkinci aşamada deney grubu çocukların eğitim öncesi ve sonrası, kontrol grubu çocukların 1. ve 2. görüşme sonrası öz-bakım beceri durumları incelenmiştir. Üçüncü aşamada ise, deney grubu annelerin öz-bakım becerilerinin öğretimi konusunda rehberlik almadan önce ve aldıktan sonraki anksiyete durumları ile kontrol grubu annelerin 1. ve 2. görüşme sonrası anksiyete durumları incelenmiştir. Sonuçlar yüzdelik, ki-kare ve testi ile değerlendirilerek literatür bilgileri ışığında tartışılmıştır. Sonuç olarak, deney grubu çocukların öz-bakım beceri puanlarının eğitim öncesi ve sonrası farkı ile deney ve kontrol grubu çocukların öz-bakım beceri puanlan arasındaki fark anlamlı bulunarak eğitimin geçerliği çalışmamızda ortaya çıkarılmıştır. Yine, beceri geliştirme konusunda yapılan bu rehberliğin anne anksiyetesi üzerinde de olumlu bir etkisi olduğu belirlenmiştir. -95-

SUMMARY This study had been planned and performed in order to guide the importance of the family-guiding about the gaining of skill training by the mothers for gaining and improving the self-helf skills of the mentally-handicaps children to whom have not sufficient self-help skills and also the level of anxiety experienced by the mothers which can be decreased after training of family-guiding and that could be performed by the nurses who work at the related field in the health care system. The research group had been formed by 30 children as experimental and 30 children as control group, totally 60 children who are mentally-handicap and their mothers. In the first phase of that study the social-demographic characteristic of the children with their mothers and the other features about our study had been determined. The degree of self-help skills before and after training of the experimental group and also after 1. and 2. interview of the control group had been examined in the second phase of that study. In the last phase of that study, the level of anxiety experienced by the mothers of experimental group before and after their training for self-help skills and also the level of anxiety experienced by the mothers of control group after 1. and 2. interview had been examined. The results are discussed as percentage ki-square and T-test with the related literature information. In conclusion, the difference point of self-help skills obtained by the experimental group before and after training and also the difference point of self-help skills between the experimental and control group had been found meaningful and validity of the family guiding about self-help skills had been obtained. However, it was determined that the guiding about skill progressing had been effected positively the level of anxiety experienced by the mothers. -96-