Çeşitli antibiyotiklerin tek başına ve amikasin ile kombinasyonlarının pseudomonas aeruginosa suşlarına karşı in vitro etkilerinin araştırılması

Abstract

ÖZET Pseudomonas aeruginosa özellikle immün sistemi baskılanmış, kanser, kistik fibröz, yanık ve travmatik yara bulunan hastalarda yüksek oranda mortaliteyle sonuçlanabilen önemli bir hastane infeksiyonu etkeni olma özelliğini sürdürmektedir. Bu hastalarda P. aeruginosa infeksiyonları genellikle hızla geliştiğinden, başarılı sonuçlar ancak etkili bir antibiyotik tedavisi zamanında uygulandığı taktirde elde edilmektedir. Bu çalışmada piperasilin, seftazidim, aztreonam, imipenem ve siprofloksasinin tek basma ve amikasin ile kombinasyonlarının P. aeruginosa suşlanna karşı in vitro etkileri araştırılmıştır. Çeşitli klinik örneklerden izole edilen 152 P. aeruginosa susuna karşı bu antibiyotiklerin minimum inhibitor ve bakterisidal konsantrasyonları (MİKveMBK) mikrodilüsyon yöntemiyle araştırılmış, MİK değerleri esas alınarak, suşlardan % 98.7'sinin imipeneme, %98'inin amikasine, %87.5'inin siprofloksasine,%82.9'unun piperâsiline, % 78.3'- ünün seftazidime ve % 61.2'sinin aztreonama duyarh olduğu saptanmıştır. Çalışmamızda suşlardan hiçbirinin imipeneme ve amikasine direnç göster memiş olması, bu antibiyotiklerin diğerlerinden üstün olduklarını göstermek tedir. Bu antibiyotiklerle saptanan bakterisidal ve inhibitor etkilere ait değerler arasında belirgin bir fark gözlenmemiştir. MBK değerleri genellikle MİK değerlerine eşit, iki katı veya dört katı konsantrasyonlarda saptanmıştır. Bu antibiyotiklerin amikasin ile kombinasyonlarının aynı suşlara karşı in vitro etkileri mikrodilüsyon `checkerboard` yöntemiyle araştırılmış, sonuçlar fraksıyonel inhibitor konsantrasyonu (FİK) indeksine göre değerlendirilmiştir. Buna göre FİK indeksi s 0.5 esas alındığında, sinerjistik etkileşimin en sık piperasilin (% 92), seftazidim (% 87) ve aztreonam (% 84), ve en az imipenem (% 35) ile oluştuğu gözlenmiştir. Siprofloksasin-amikasin kombinasyonuyla P. aeruginosa suşlanna karşı sadece additif etki elde edilmiştir. Kombinas yonların hiçbiriyle antagonist etki saptanmamıştır. Sonuç olarak; bulguları mızın ciddi P. aeruginosa infeksiyonlarmm tedavisinde antibiyotikler tek başına yetersiz kaldığında, uygun kombinasyonların seçiminde önemli bir rol oynayabileceğini göstermektedir.

SUMMARY Pseudomonas aenıginosa continues to be a majör nosocomial pathogen which is a leadlng cause of mortallty, particularly among patients with immunosuppression, malignancy, cystic flbrosis, burns and traumatic wounds. Since P. aenıginosa infections often progress rapidly in these patients, optimal results can onty be achieved when timely administration of an effective anümicrobial therapy is ensured. With this purpose the in vitro activities of piperacillin, ceftazidime, aztreonam, imipenem, ciprofloxacin, either alone ör in combination with amikacin were assessed in clinical isolates of P. aeruginosa. The minimum inhibitory and bactericidal concentrations (MIC and MBC) of these antibiotics were determined by microbroth dilution technique against 152 P. aeruginosa strains. According to the MIC values, 98.7 %, 98 %, 87.5 %, 82.9 %, 78.3 % and 61.2 % of the isolates were found susceptible to imipenem, amikacin, ciprofloxacin, piperacillin, ceftazidime and aztreonam, respectively. The finding that none of the strains were resistant to imipenem and amikacin, indicated the superiority of these antibiotics to the other agents. There was no majör difference between bactericidal and inhibitoıy endpoints. The MBC values were generalfy equal to ör two to four times greater than those of MIC. The in vitro activities of these antibiotics in combination with amikacin were determined by microbroth checkerboard technique against the same strains, and the results were interpreted by fractional inhibitory concentration (FIC) index. With a FIC index of «s 0.5 as borderline, synergistic interactions were most frequent with piperacillin (92 %), ceftazidime (87 %) and aztreonam (84 %), and less frequent with imipenem (35 %). The combination of ciprofloxacin with amikacin showed only additive effect against the P. aeruginosa strains. No antagonism was observed with any combination. Consequently, the findings of this study may play a useful role in selecting the appropriate combinaüons when a single agent is inadequate.