Amalgam dolgularda oluşan defektlerin farklı bonding ajanlar aracılığıyla, aynı ya da farklı materyalle onarımı ve sonuçlarının tutuculuk açısından karşılaştırmalı olarak değerlendirilmesi

Abstract

94 7. ÖZET Bu çalışmada, eski bir amalgam, taze hazırlanmış bir amalgamla veya posterior kompozitle onarıldığında, kullanılacak çeşitli adesif ajanların, gerilme ve bükme kuvvetle rine dirençteki etkileri incelendi. Geleneksel amalgam (Standalloy) ile yapılan bu çalışma da, 4-META içeren dentin bonding ajanları Amalgambond ve Cover Up II ile F-21 adesif siman kullanıldı. Örnekler, gerilme deneyi için pleksiglas kalıplarda, bükme deneyi için cam borularda oluşturuldu. 10 gün oda sıcaklığındaki suda bekletilerek eskitilmeleri sağ landı. Örneklerin yarısında, yüzey karborond seramik taş ile pürüzlendirildikten sonra, bir adesif ajan uygulandı ve aynı tip amalgam veya posterior kompozit (Polofıl Molar) ile ona rım gerçekleştirildi. 24 saat oda sıcaklığında bekletilen örnekler, daha sonra yaklaşık 5°C - 55°C arasında 240 kez termosiklus işlemine tabi tutuldular. Örneklerdeki gerilme ve bükme kuvvetlerine direnç, Instron Test Cihazında ölçüldü. Sonuçlar Mann-Whitney-U testi ile istatistiksel olarak değerlendirildi. Bu verilere göre; adesif ajan kullanılan onarım gruplarındaki direnç, adesif ajan kullanılmayan grupla karşılaştırıldığında anlamlı derece de yüksektir. Gerilme kuvvetlerine direnç, kontrolle karşılaştırıldığında % 10.4 ile % 47, bükme kuvvetlerine direnç kontrolle karşılaştırıldığında % 16.14 ile % 33.1 arasında değişmekte dir. Onarılan örneklerde en yüksek değerler F-21 adesif siman ile elde edilmiştir. Amal gambond, pürüzlü yüzeyde daha etkili iken, Cover Up II ve F-21, düz yüzeylerde daha et kilidirler.

95 8. SUMMARY The purpose of this study was to evaluate the tensile and flexural strength obtained when various adhesives were used to bond freshly amalgam or composite resin to existing amalgam (Standalloy). The adhesives used in this study were the following: 4- META adhesives (Amalgambond and Cover Up II) and an adhesive cement (F-21). The specimens were surface roughened with carborond stone and fresh amalgam or composite resin (Polofil Molar) was condensed against the prepared surfaces with or without a dental adhesive. The samples were fabricated in plexiglas mold for tensile strength test and glass tubes for flexure strength test. The samples were aged for 10 days in water at room temperature. Half samples were roughened with carborond stone. After the application of the dental adhesives, specimens were stored for 24 hours in water and then thermocycled for 240 times between 5 and 55°C. All specimens were subjected to tensile and flexure forces in the Instron testing machine. Data was analyzed by Mann-Whitney U Test and suggested that all of the dental adhesive groups tested showed significant increased bond strength when compared with the non adhesive group. Mean tensile strengths of repairs ranged between % 10.4 to % 47 and mean flexure strengths of repairs ranged between % 16.14 to % 33.1 compared with unrepaired controls. Application of a resin cement (F-21) provided the strongest bond in repaired amalgam specimens. Amalgambond was effective on abraded surfaces, while Cover Up II and F-21 were effective on smooth surfaces.