Krom-kobalt ve titanyumdan değişik yöntemlerle dökülen kaide plaklarının ana modellere uyumunun araştırılması

Abstract

Protezlerin tutuculuğunu etkileyen en önemli faktörlerden biri de kaide plağı ile altındaki dokular arasındaki mesafedir. Bu mesafe ne kadar az ise protezin tutuculuğuda o derece iyi olacaktır. Protez kaidesinin dokularla olan uyu mu da yapımında kullanılan materyal ve tekniklerle yalandan ilgilidir. Hareketli protez uygulamalarında, protez kaide maddesi olarak akrilik reçinelerin yanısıra metal ve metal alaşımları da kullanılmaktadır-. Metal kaide plaklarının hassasiyeti de, metal alaşımının cinsi, kullanılan revetman ve hazırlanış şekli, duplikat malzemesi, döküm yollan ve döküm sistemleri gibi birçok faktö re bağlıdır. Metal kaide plağı yapımında yaygın olarak Cr-Co alaşımları kullanıl maktadır. Bununla birlikte, diş hekimliğine ilk olarak implant materyali olarak giren titanyum, son yıllarda uygun döküm sistemlerinde gelişmesiyle protetik diş- hekimliğine yeni döküm metali olarak tanıtılmıştır. Biz çalışmamızda, diş hekimliğine, Cr-Co alaşımlarına alternatif döküm metali olarak giren ve hafifliği buna karşın dirençli olması mükemmel korozyon direnci ve doku dostu özelliğine sahip saf titanyumdan elde edilen metal kaide plakları ile Cr-Co alaşımlarından elde edilen metal kaide plakları karşılaştırıldığında, hangisinin ana modele daha iyi intibak ettiğini araştırmak ve bu arada farklı döküm yöntemlerininde bu konudaki katkısını incelemek istedik.106 Bu amaçla 3 farklı döküm yöntemi kullanılarak (1-asetilen- oksijen - santrifüj döküm makinesi, 2 - İndüksiyon - santrifüj döküm makinesi, 3-indüksiyon-vakum-basınç döküm makinesi) Cr-Co alaşımından metal kaide plakları elde edildi. Ayrıca saf titanyumdan argon gazı koruması altında ark eritmek` vakum-basınç döküm makinesi ile de titanyum metal kaide plakları elde edildi. Kaide plaklarının boyutsal değişikliğini ölçmek için metal kaide plakları alçı modelleri üzerinde iken su soğutmalı, elmas diskli seramik kesme makinesi (Exatom, Struers, Denmark) kullanılarak ön-arka ve sağ-sol yönde kesitler alındı. Metal kaide plakları ile alçı modelleri arasındaki mesafe direkt olarak bir optik mikrometre (Gaertner, Scientific Corporation, Chicago, USA) ile 15 ayrı nokta dan birer hafta arayla iki kez ölçüldü. Elde edilen değerler student-t testi kullanılarak p<0.05 düzeyinde istatistiksel olarak değerlendirildi. Cr-Co alaşımları ile 3 farklı döküm yöntemi kullanılarak elde edilen metal kaide plaklarının boyutsal değişiklikleri üzerinde döküm yöntemi farklılığının bir etkisi olmadığı gözlendi. Saf titanyumdan elde edilen metal kaide plakları ile Cr-Co metal alaşımlarından elde edilen metal kaide plakları karşılaştırıldığında ise, tüm metal kaide plaklarının boyutsal değişikliğinin birbirine benzer olduğu bulundu. Bu çalışmanın sonuçlan bize saf titanyumdan metal kaide plakları elde edildiğinde meydana gelen boyutsal değişikliğin, Cr-Co metal alaşımları ile elde edilenlerle benzediğini göstermektedir.

One of the most important factors that affects the retention of the denture base is the distance between the denture base and the tissue beneath it. The less distance between the denture base and the tissue irself, the better retention will be to the oral tissues. The adaption of the denture base to oral tissues is closely related to the method and the material used for its construction. In removable partial dentures, both acrylic resin and metal and metal alloys have been widely used as a denture base. Accuracy of a cast plate is affected by many factors including the type of metal alloys; the type of investment and the way it is handled; duplicating materials, sprue and casting system. Cr-Co alloys are the mostly used alloys for consturction of casting plates. Titanium has been introduced to the world of dentistry as an implant material, but recently with the development of its casting system titanium is beginning to be used as a casting metal. In this study we evaluated casting plates that have been produced by Cr-Co alloys and titanium, which has been introduced to dentistry as an alternative casting metal with its excellence in biocompatibility and corrosion resistance, light weight, high strength to weight ratio and low modulus of elasticity. We tried to answer the questions of which metal denture base adapts better to their master casts and also the effect of different casting system on this adaptation. For this purpose, casting of Cr-Co alloy were fabricated by the three108 different casting techniques (1-acetylene-oxygen melting, centrifugal casting system; 2-induction melting centrifugal casting system; 3- induction melting, vacuum-pressure casting system). Also, pure titanium castings were produced by argon -arc, vacuum-pressure casting machine. To measure the accuracy of casting plates, these were cut transversely and horizontally together with their master casts by an cutting machine (Exatom, Struers, Denmark) which has a diamond disk and water cooling system. The distances between casting plates and their master casts were measured directly by using an optic micrometer (Gaertner, Scientific Corpuration, Chicago U.S.A.). Measurements were taken from 15 different points, twice in two consecutive weeks. Statistical comparisons of data were performed by student-t test. P values less than 0.05 were considered significant. The measurement results obtained from Cr-Co castings produced by the three casting techniques indicated that there were no significant differences on dimensional accuracy for different castings. When casting plates fabricated from pure titanium were compared with Cr-Co casting plates, the dimensional accuracy of all the casting plates was smilar. This study seems to show that titanium, when used for metal casting plates will have dimensional changes much like other metals used for the same purpose.