Tip 2 diyabetes mellitus`lu hastaların hastalıklarına yönelik tutum ve davranışlarının incelenmesi

Abstract

Diyabetes Mellitus, insülin eksikliği ya da insülin etkisindeki bozukluklar nedeniyle ortaya çıkan sürekli tıbbi bakımın gerektiği, kronik metabolik bir hastalıktır. Diyabete Mellitus yaşamın herhangi bir döneminde ortaya çıkabilir, ciddi komplikasyonlara neden olur, bireyin yaşam kalitesini önemli derecede etkiler ve toplumda sık görülür. Bireylerin hastalıklarını algılaması, hastalığa karşı tutumları, hastalıkla baş etme yöntemleri üzerinde önemli etkiye sahiptir. Araştırma Tip 2 Diyabetes Mellitus'lu hastaların hastalıklarına yönelik tutum ve davranışlarını değerlendirmek amacıyla yapılmıştır.Araştırma, 1 Eylül - 31 Aralık 2018 tarihleri arasında Evliya Çelebi Eğitim ve Araştırma Hastanesi Evde Sağlık Hizmetleri birimine başvuran Tip 2 Diyabetli hastalarda yapılan kesitsel bir çalışmadır. Epi info programı aracılığıyla örneklem 183 hasta olarak hesaplanmıştır. Hastaların yazılı onamları alındıktan sonra veri toplama aracı olan Sosyodemografik Özellikler Formu, Klinik Veriler Formu, Diyabet Tutum Ölçeği ve Yaşam Doyum Ölçeği'ni içeren anket formu yüz yüze görüşme tekniği ile uygulanmıştır. Verilerin analizinde tanımlayıcı istatistikler, Mann Whitney-U, Kruskal Wallis, Spearman Korelasyon testleri kullanılmıştır. İstatistiksel olarak önemlilik sınırı p<0,05 kabul edilmiştir.Araştırmaya katılan hastaların %71'i kadın, %29'u erkekti. Yaş ortalamaları 64,7±11,6 yıldı. Hastaların %64,5'i ilköğretim mezunu, %74,3'ü evliydi. Klinik özelliklerinin dağılımına bakıldığında, %50,3'ü <10 yıldır diyabet hastasıydı, %25,7'si insülin kullanıyordu, %14,8'inde diyabetik ayak vardı. Hastaların diyabet tutum ölçeği puan ortalaması 3,61±0,41 idi. Hastaların yaşları, aylık gelir düzeyleri, diyabet tanısı almış olma süreleri ile diyabet tutum ölçeği puanları arasında istatistiksel olarak anlamlı fark vardı. Yaşam doyum ölçeği puanları ile hastaların yaşları, eğitim durumları, medeni durumları ve ailelerinde diyabet hastası birey olması durumu arasında anlamlı fark vardı. Hastaların diyabet tutum ölçeği ve yaşam doyum ölçeği puanları arasında pozitif yönlü zayıf korelasyon saptandı.Sonuç olarak; diyabette hastalığa daha uyumlu ve pozitif tutuma sahip bireylerin yaşam doyumları da daha yüksek olduğundan, hastalarda negatif ve pozitif tutuma neden olan faktörlerin saptanarak bireylerin bu konularda uygun şekilde desteklenmeleri önemlidir. Anahtar Kelimeler: Tip 2 diyabet, evde bakım, tutum, yaşam doyumu

Diabetes Mellitus is a chronic metabolic disease in which continuous medical care is required due to insulin deficiency or insulin effect disorders. Diabetes Mellitus can occur at any stage of life, causes serious complications, significantly affects the quality of life of the individual and is common in the community. Individuals' perception of their disease, their attitudes towards the disease, has an important effect on the methods of coping with the disease. The study was conducted to evaluate the attitudes and behaviors of patients with type 2 diabetes mellitus. This study aimed to evaluate the attitudes and behaviors of diabetic patients.This cross-sectional study was carried out between September 1 and December 31, 2018, in the outpatient clinics of Evliya Çelebi Training and Research Hospital. The sample was calculated as 183 patients via the Epi info program. After the written informed consent was obtained, a questionnaire including Sociodemographic Characteristics Form, Clinical Data Form, Diabetes Attitude Scale and Satisfaction With Life Scale was used for face to face interview technique. Descriptive statistics, Mann Whitney-U, Kruskal Wallis, Spearman Correlation tests were used to analyze the data. Statistical significance was set as p <0.05.Among the patients 71% were female and 29% were male. The mean age was 64.7 ± 11.6 years. Of the patients, 64.5% were primary school graduates and 74.3% were married. According to the distribution of clinical features, 50.3% had diabetes for 10 years, 25.7% was using insulin in treatment, 14.8% had a diabetic foot. The mean score of diabetes attitude scale was 3.61 ± 0.41. There was a statistically significant difference between the ages of the patients, their monthly income levels, the duration of diabetes disease and diabetes attitude scale scores. There was a significant difference between satisfaction with life scale scores and age, educational status, marital status, and family status of patients with diabetes. A positive weak correlation was found between the patients' diabetes attitude scale and life satisfaction scale scores.As a conclusion, as the life satisfaction of the individuals who have more positive attitudes towards diabetes is higher, it is important to determine the factors that cause negative and positive attitudes in patients and to support them accordingly.Key Words; Type 2 diabetes, home care, attitude, life satisfaction