Yoğun bakım ünitesinde atelektazili hastalarda fizyoterapi yaklaşımlarının etkinliği

Abstract

ÖZET Çalışmamızda yapay solunumda ve spontan solunumda pulmoner atelektazi teşhisi konmuş hastalarda fizyoterapi tedavi programını altı saat boyunca iki seans halinde 80-90 dakika (postüral drenaj, göğüs perküzyonu, vibrasyonu, derin solunum egzersizi, insentiv spirometre, segmental solunum egzersizi, öksürme ve aspirasyon) uygulayarak etkinliğinin karşılaştırılmasını amaçladık. 10 yapay solunumda, 1 1 spontan solunumdaki yaş ortalaması 47 ± 5 olan toplam 21 hasta çalışmaya dahil edildi. Her iki grupta arter kangazı, solunum frekansı, kalp hızı, ortalama arter basıncı, vücut sıcaklığı, akciğer grafisi tedavi öncesi ve tedavi sonrası 6. saat, 24. saat ölçümleri yapıldı. Her iki grubun tedavi sonuçlan tedavi öncesi değerlerle karşılaştırıldı. Grup 1 'de ö.saat gelişme elde edilirken Grup 2'de 24. saatte gelişme sağlandı. Bu bulgulara rağmen bu tedavi yöntemlerini atelektatik her hastada kullanımını önermek mümkün değildir. Atelektatik bir hastaya yaklaşımda o hastanın kendisine ait özellikler, klinik tablosu, altta yatan hastalıklar gibi pek çok faktörü bir arada değerlendirerek atelektazi tedavisinde solunum fizyoterapisi, yapay solunum modelleri ve diğer tedavi yöntemlerini birarada veya birbirinin alternatifi olarak kullanılabileceği sonucuna vardık.

SUMMARY In our study, we aimed to compare the effectiveness of physical therapy protocol (postural drainage; chest percussion, vibration; deep breath exercise; intensive spirometry; segmental respirator exercise; coughing and aspiration) at mechanical and spontaneous respiration which was applied for 80-90 minutes in two separate parts within six hours to the patients who were diagnosed as pulmonary atelectasis. Total 21 patients were admitted to the study with the mean age of 47 ± 5, 10 of them were in mechanical respiration and 1 1 of them were in spontaneous respiration. Arterial blood gas, respiration frequency, heart rate, mean arterial pressure, body temperature, chest graphy of both groups were measured before the treatment and 6 and 24 hours after treatment. Results before the treatment were compared with the results after the treatment in both groups. Patients in group 1 were improved in the six hour whereas patients in group 2 were improved in the 24 hours. Although, with these results, it is not possible to advice the application of this physical therapy protocol to every patient with pulmonary atelectasis. We concluded that, in approach for patients with pulmonary atelectasis by assessing all the factors like special features of the patient himself, clinical features of the patient and the underlying diseases, we can use respiratory physical therapy, mechanical respiration models and other treatment modalities in combination or as an alternative to each other. 81