Dynamics of mobilization and radicalization of the Kurdish movement in Turkey in the 1970s

Abstract

Bu tezin amacı, Türkiye'deki Kürt hareketinin ortaya çıkışını ve gelişimini, 1970'lerde yaşanan ideolojik ve stratejik-taktiksel radikalleşmeye odaklanarak ele almaktadır. Bu çalışma, çatışmalı politikalar literatürü tarafından ortaya konan teorik çerçeveye yaslanırken, yöntemsel olarak mekanizma-süreç yaklaşımını izleyerek 1950-1980 sürecinde çoklu aktörler arasındaki siyasi etkileşimlerin Kürt hareketinin seyrine etki etme biçimlerini konu edinmektedir. Bu çalışmanın önemi iki noktada ele alınabilir. Bu çalışma bir taraftan, 1970'ler sürecinde Türkiye'deki Kürt hareketinin siyasi-toplumsal dönüşümlerini inceleyerek akademik çalışmalarda nadiren konu edilen bir dönemi analiz etmektedir. Diğer yandan, bu çalışma 1984 yılında başlayan gerilla mücadelesini bir kopuş olarak gören hakim anlayışın aksine Kürt hareketinin radikalleşmesini 1970'ler sürecinde gerçekleştiğini göstermektedir. Bu tez için kullanılan birincil kaynaklar arasında 1970'lerin Kürt devrimcileri ile yapılan derinlemesine görüşmeler, örgütlerin siyasi dergi ve materyalleri ile Diyarbakır Askeri Sıkıyönetim Mahkemesi dava tutanakları yer almaktadır.

This study aims to delineate causes behind the emergence and development of the Kurdish movement in Turkey with a special focus on the dynamics which led to the ideological and strategic-tactical radicalization of the Kurdish movement in the 1970s. While this study relies on the theoretical framework proposed by the contentious politics scholarship, methodologically, mechanism-process approach is pursued in order to grasp how interactions among multiple actors determined the flow of the movement from late 1950s to early 1980s. The significance of this study is twofold. On the one hand, a heavily understudied epoch of the Kurdish movement in Turkey is visited in order to configure what actually happened in the 1970s. On the other hand, this study shows that radicalization of the Kurdish movement happened in the 1970s as a counter argument against the mainstream understanding of the history of the Kurdish movement which presumes PKK?s beginning of guerrilla warfare (1984) as a rupture. Primary sources used in this study are in-depth interviews with Kurdish revolutionaries of the 1970s, political magazines of movement organizations and court proceedings of Diyarbakır Military Court-Martial.