Role of business elites in democratic consolidation: Turkey in the light of Spain`s experience

Abstract

Bu çalışma, iş adamlarının demokrasinin pekişmesindeki rolünü, İspanya ve Türkiye örnekleriyle karşılaştırmalı olarak açıklamayı amaçlar. Bu bağlamda, tezde sunulan problem şudur: İspanya'nın demokratik konsolidasyonu sürecinde siyasal alandaki elitler arasında birlik ve daha pasif bir iş çevresi öne çıkar. Öte yandan, Türkiye'de demokrasinin pekişmesi sürecinde, özellikle TUSIAD gibi gönüllü olarak kurulmuş bir iş adamları derneği incelendiğinde, daha aktif rol oynayan iş çevresine rağmen, konsolide olmamış bir demokrasi ortaya çıkar. Bu çelişki şu soruyu beraberinde getirir: Türkiye'de demokratik konsolidasyon surecinde, aktif rol oynayan iş adamlarına rağmen demokrasinin pekişmemesi, iş adamlarının etkisini zayıflatır mı? Demokrasinin pekişmesi literatürüne üç boyutlu devlet-elitler-Avrupa Birliği (AB) çerçevesiyle katkıda bulunulurken, Türkiye'de iş adamlarının konsolidasyon sürecine etki etmesinin bazı sınırları olduğu ortaya çıkmaktadır. Bu anlamda, siyasal alandaki elitlerin konsolidasyon konusunda birlik olması ve AB tam üyeliği, iş adamlarının etkisini belirleyen faktörlerdir. Ayrıca bu faktörler, İspanya'nın demokratik konsolidasyon surecinin neden başarılı olduğunun da sebepleridir.

The present study aims to explore role of business elites in democratic consolidation from a comparative perspective with cases of Spain and Turkey. In this regard, this thesis puts forward the following puzzle: While Spain has consolidated her democracy with unity in political domain and with relatively passive nature of business community, Turkey has been trying to achieve a consolidated democracy wherein voluntarily organized business elites, as in the case of TUSIAD, has a relatively active nature in terms of pushing for consolidation. Hence, the question is how Spain has consolidated her democracy despite the passive nature of the business community whereas Turkey has not even with her active nature of business. Accordingly, does the fact that Turkey has not a consolidated democracy with active business elites necessarily undermine the impact of business elites? By contributing to the democratic consolidation literature with three-dimensional framework of elites-state-European Union (EU), I argue that despite the relatively active nature of business community in Turkey, there are limits for business elites to influence democratic consolidation process. In this respect, elite transformation from disunity to unity in political domain and the prospect of full EU membership are the determinants for making business elites influential which are also the reasons for the success of democratic consolidation process in Spain.