Predictors and outcomes of pointing behavior in early communicative development: From child-directed interactions to gestures to words

Abstract

Bebeklerin 10 ve 14 ayları arasında işaret parmaklarını kullanarak nesneleri gösterme davranışı sergilemeye başladığı yaygın bir bulgudur. Ancak işaret etme davranışının sosyal ve bilişsel kökenleri ile işaret etme davranışının erken dil gelişimi üstündeki etkisi henüz çok araştırılmamıştır. Bu çalışmada anne ve bebeklerinin işaret etme davranışlarını gösterme eğilimlerini arttıran yarı-yapılandırılmış bir gözlem protokolü olan Sergi Odası (Brown&Liszkowski, 2007) yöntemiyle, anne ve bebeklerinin işaret etme davranışındaki farklılıklarını tespit ettik. Basit İşaret Takibi (Mundy, 2003) deneyi ile bebeklerin başkalarının işaret etme davranışlarını takip edebilmekteki performanslarını ve Mullen Erken Öğrenme Ölçekleri (Mullen, 1995) ile bebeklerin ince-hareket gelişimlerini ölçtük. Ayrıca Türkçe İletişim Gelişimi Envanteri (Aksu-Koç, Küntay, Acarlar, Maviş, Sofu, Topbaş & Turan, 2011) ile bebeklerin alıcı dil ve ifade edici dil gelişimlerini takip ettik. Eğitim seviyesi yüksek (N = 20) ve düşük (N = 15) 35 anne ile bebeği, bebekler 8, 10 ve 12 aylıkken üç kez laboratuara geldiler. Bebeklerin işaret etme davranışı göstermeye başlama yaşlarında, annelerin ve bebeklerinin işaret etme davranışlarının sıklığında ve bebeklerin başkalarının işaretlerini takip etme performanslarında annelerin eğitim seviyesine bağlı herhangi bir anlamlı farklılık bulunmamıştır. Sadece yüksek eğitimli annelerin bebeklerinin ince-hareket kabiliyetlerinin, düşük eğitimli annelerin bebeklerine kıyasla yüksek olduğuna dair bir eğilim bulunmuştur. İkili lojistik regresyon analizleri, annelerin 8 aylıkta işaret etme sıklığının bebeklerinin 10 aylıkta işaret etme davranışı gösterip göstermediğini yordadığını açığa çıkarmıştır. 10 aylıkken işaret etme davranışı gösteren bebekler ise, göstermeyenlere kıyasla, 12 aylıkta işaret takibi deneyinde daha iyi bir performans sergilemiştir. Bebeklerin 12 aylıkken bir yetişkinin işaret etme davranışının gösterdiği nesneyi doğru bir şekilde takip etme becerileri ise, annelerinin işaret etme sıklığının ötesinde, eylemler için alıcı dil becerilerini yordamıştır. Bu bulgular işaret etme davranışının ortaya çıkışının ve sıklığının, birtakım sosyo-bilişsel değişkenlere bağlı olarak farklılık gösteren dinamik bir sistemle açıklanabileceğini göstermektedir. Aynı zamanda işaret etme ile başkasının işaret etme davranışını takip etme arasındaki ve işaret etme ile erken sözcük dağarcığı arasındaki ilişkilerin tek taraflı olmadığını ileri sürmektedir.Anahtar Kelimeler: İşaret Etme; Jestler; Dil Öncesi İletişim; Erken Sözcük Öğrenimi; Anne- Bebek Etkileşimi

Human infants start pointing with their index-fingers by 10 to 14 months. However, social and cognitive origins of pointing gestures and the predictive role of pointing for early language are relatively unexplored. To elicit pointing in a constrained context from infants and their mothers, we used a semi-observational Decorated Room paradigm (Brown & Liszkowski, 2007). Additionally, we used a Point Following experiment (Mundy, 2003) to assess infants' ability to follow direction of adults' points to different locations; measured fine-motor skills using the Mullen Scales of Early Learning (Mullen, 1995); and collected maternal reports on infants' receptive and expressive language development using the Turkish Communicative Developmental Inventory (T-CDI) (Aksu-Koç, Küntay, Acarlar, Maviş, Sofu, Topbaş, & Turan, 2011).35 mother-infant dyads (20 high-educated and 15 low-educated mothers) visited the lab three times when their infants were at 8, 10 and 12 months of age. We found that maternal education was not associated with the age of onset of infant pointings, the frequency of infant and mother pointings, and the infants' point following performance. Only a trend was found for infants with high maternal education to score higher in the fine-motor skills task than their agemates with low maternal education. Binary logistic regressions revealed that the increasing frequency of mothers' index finger pointings at 8 months increased the probability of infant pointing at 10 months. Infants who already started to point by at 10 months, in turn, more frequently followed the experimenter's pointings at 12 months. Correctly following the referent of pointing gestures at 12 months was associated with larger receptive vocabulary for action words at 12 months over and beyond maternal pointing frequency. We discuss these findings by suggesting that pointing is a dynamically developing communicative system, where several socio-cognitive variables interact to predict its time of emergence and frequency of display. We further argue that the relations between point following and point production, and the relations between pointing and early language development, are bidirectionally associative.Keywords: Pointing; Gestures; Preverbal Communication; Early Word Learning; Parent- Child Interaction