Politics of nostalgia: Psychological origins of populism

Abstract

Bu çalışma, kolektif nostalji ve popülizm arasındaki ilişkiyi incelemeyi amaçlamaktadır. Dünyadaki pek çok populist nostaljiden faydalanırken ülkelerinin geçmiş güzel günlerine atıf yapmakta ve elitler ile kurula düzene olan hınçlarını belirtmektedirler. Türkiye'den üç original veriseti kullanarak bu çalışma, ilk olarak nicel ve nitel içerik analizi yöntemlerini kullanarak siyasi liderlerin popülist söylemini analiz etmekte ve zaman içinde değişen popülizm seviyesini tartışmaktadır. Popülistler hatırlatıcı savaşçılar olarak belirirken kendi eylem ve amaçlarını meşrulaştırmak için nostaljiyi araçsallaştırır ve kurdukları hafıza rejiminde muhalefeti yok edilmesi gereken düşmanlar haline getirirler. İkinci olarak bu çalışma, temsili anket verisi kullanarak kolektif nostaljinin aynı zamanda seçmenlerin popülist tutumlarını belirleyip belirlemediğini analiz etmektedir. Sonuçlar göstermektedir ki birçok bağımsız değişken ile – dindarlık, partizanlık, hayattan tatmin olma ve AB karşıtlığı - kontrol edildiğinde dahi kolektif nostalji ile popülist tutumlar arasında anlamlı bir pozitif ilişki vardır. Son olarak bu çalışma, hangi nostaljik mesajın popülist tutumlar üzerinde etkili olduğunu internet anketi deneyi ile test etmektedir. Sonuçlar, Osmanlı nostaljisinin AKP seçmeninin sahip olduğu populist tutumları arttırdığını gösterirken, CHP seçmeninin popülist tutumlarını düşürdüğünü işaret etmiştir. Diğer yandan, Kemalist nostaljinin popülist tutumlar üzerine dolaylı bir etkisi gözükürken direkt etkisi zayıftır.

This study aims to scrutinize the relationship between collective nostalgia and populism. Many populists around the world exploit nostalgia by referring to the good, glorious days of their country and reflecting their resentment against the elites and establishment. By using three original datasets from Turkey, this study first analyzes the populist discourse of political leaders in their speeches and discusses changes in the level of populism over time by using quantitative and qualitative content analysis tools. Populists appear as mnemonic warriors while instrumentalizing nostalgia to justify their actions and aims, in which they establish a memory regime in which the opposition becomes enemies to be destroyed. Secondly, this study analyzes whether collective nostalgia also characterizes populist attitudes of the electorate by using representative survey data. The results illustrate that collective nostalgia has a significantly positive relationship with populist attitudes even after controlling for various independent variables including religiosity, partisanship, satisfaction with life, and Euroskepticism. Finally, this study tests which type of nostalgic message affects populist attitudes by using an online survey experiment. The results indicate that while Ottoman nostalgia paves the way for increasing populist attitudes of AKP constituency, it has a negative impact on CHP voters' populism. Kemalist nostalgia, on the other hand, has an indirect effect on populist attitudes despite having a weak direct effect.