Normal ve diyabetik sıçanlardan izole edilen retinanın retinal ve periferal damarlar üzerindeki etkisinin incelenmesi

Abstract

Retina kaynaklı gevşetici faktör (RRF), retinal arterin tonusunun düzenlenmesinde rol oynadığı düşünülen ancak yapısı, etki mekanizması ve patofizyolojik önemi henüz aydınlatılmamış olan yeni bir gevşetici faktördür. Çalışmamızda retinal sirkülasyonu etkileyebilecek kardiyovasküler bir hastalık olan diyabette, RRF'in retinal ve periferal damarlar üzerindeki etkisinin incelenmesi hedeflenmiştir. Sıçanlarda (Wistar, 250-300g) diyabet oluşumu streptozotosin (65mg/kg, i.p.) injeksiyonu ile sağlanmıştır. Kontrol ve diyabetik hayvanlar ağırlık, kan glukoz ve insülin düzeyleri açısından takip edilmiş ve 8 haftanın sonunda karotid ve mezenterik arterleri ile retina dokuları izole edilmiştir. Miyograf sistemine yerleştirilen karotid ve mezenterik arterlerde endotel ve düz kas fonksiyonları belirlenmiş ve retina dokusunun etkisi araştırılmıştır. Sıçan retinasının izole sığır retinal arteri üzerindeki etkisi de incelenmiştir. Ayrıca, kontrol ve diyabetik arterler ile retinada histopatolojik ve immünohistokimyasal incelemeler yapılmıştır. Diyabetik karotid ve mezenterik arterlerinde asetilkolinin endotel aracılı gevşeme yanıtlarında ve prostaglandin F2alfa `nın oluşturduğu kasılma yanıtlarında kontrole göre istatistiksel olarak anlamlı bir azalma belirlenmiştir. Buna karşın, sodyum nitroprusiyatın düz kas aracılı gevşeme yanıtları farklı bulunmamıştır. Sıçan retinası, karotid ve mezenterik arterde, sığır retinal arterinde olduğu gibi, akut başlayan tam bir gevşeme yanıtına neden olmuş ve bu etki nitrik oksit ve prostasiklin ile ilişkili bulunmamıştır. Diyabetik sıçan retinası ile diyabetik karotid ve mezenterik arterlerinde alınan gevşeme yanıtları, kontrol retinanın kontrol arterlerdeki gevşeme yanıtlarından farklılık göstermemiştir. İzole sığır retinal arterinde kontrol ve diyabetik sıçan retinasının gevşetici etkisi de benzer bulunmuştur. Fonksiyonel bulgular histopatolojik ve immünohistokimyasal sonuçlar ile desteklenmiştir. Bulgularımız, endotel fonksiyonun bozulduğu diyabetik koşulda RRF'in etkinliğinin değişmediğini göstermekte ve retinal tonüsün düzenlenmesinde RRF'in kompenzatuvar bir rolünün olabileceğini düşündürmektedir.

Retinal relaxing factor (RRF) is suggested to involve in the regulation of retinal arterial tone whereas, its nature, mechanism of action and importance in pathological conditions is not estimated yet. Herein, we aimed to investigate the effects of RRF on retinal and peripheral arteries in diabetes where retinal circulation is affected. Diabetes was induced in male Wistar rats (250-300g) by streptozotocin (65mg/kg, i.p.) and animals were recorded in terms of weights, blood glucose and insuline levels. After 8 weeks carotid and mesenteric arteries as well as retinas were isolated. The arteries were mounted on myograph and then endothelial, smooth muscle functions and the effect of retina were determined. Effect of retina on isolated bovine retinal artery was also assessed. Moreover, histopathological and immunohistochemical studies were performed in the arteries and retina. Endothelium-dependent relaxations to acethylcholine and contractions to prostaglandin F2alfa were significantly reduced in diabetic arteries. Whereas, relaxations to sodium nitroprusside were similar to controls. Rat retina produced acute and complete relaxations in carotid and mesenteric arteries, as in retinal arteries, and the relaxations were unrelated to nitric oxide and prostacyclin. Relaxant effects of diabetic retinas on diabetic arteries were not significantly different from corresponding controls. The effects of control and diabetic retinas on retinal arteries were also found similar. Functional findings were supported by histopathological and immunohistochemical results. Our findings showed that RRF effectiveness is unchanged in diabetes where endothelial function is impaired and suggested that RRF may play a compensatory role in the maintenance of retinal vascular tone.