Uluslararası insan hakları sözleşmelerine koyulan çekinceler çerçevesinde hedef ve amaçla bağdaşma ölçütü ve Türkiye uygulaması
- Global styles
- Apa
- Bibtex
- Chicago Fullnote
- Help
Abstract
İşbu çalışma, 1969 tarihli Viyana Andlaşmalar Hukuku Sözleşmesi'nin 19. maddesinin (c) fıkrasında düzenlenen, bir çekincenin ileri sürülebilmesi için temel kıstas olan `hedef ve amaçla bağdaşma` ölçütünü, uluslararası insan hakları sözleşmelerine koyulan çekinceler bakımından ele almaktadır. Çekinceler rejimi, andlaşmalar hukukunun en teknik ve karmaşık alanlarından birini oluşturmakta, bir çekincenin izin verilebilirliğini ölçen `hedef ve amaç testi` ise, bu alanın en çok tartışma uyandıran öğesini meydana getirmektedir. Bu tartışma, özellikle, uluslararası insan hakları sözleşmelerine koyulan birtakım şüpheli çekinceler temelinde alevlenmektedir. 1969 tarihli Viyana Andlaşmalar Hukuku Sözleşmesi'nin, ne hedef ve amaçla bağdaşırlığı bir çekince koyulmadan önce tespit eden ve ilgili çekincenin koyulmasını engelleyen ante hoc bir mekanizma öngörmüş, ne de bir `hedef ve amaç testi` ortaya koymuş olması, bu hususta bir boşluğa işaret etmektedir. Çalışma, uluslararası insan hakları sözleşmelerine koyulan çekinceler bakımından bir test ortaya koyarak bu boşluğun doldurulmasına katkı sunmayı amaçlamaktadır. Ayrıca bu testi, Türkiye'nin temel insan hakları sözleşmelerine koyduğu ve kimisi hedef ve amaçla bağdaşmazlık bağlamında Devlet itirazına ve insan hakları sözleşme organı görüş ve tavsiyelerine konu olan çekincelerine uygulayarak somutlaştırmaktadır.Anahtar Sözcükler: Çekince, 1969 tarihli Viyana Andlaşmalar Hukuku Sözleşmesi madde 19(c), hedef ve amaçla bağdaşma, izin verilebilirlik, uluslararası insan hakları sözleşmeleri, uluslararası insan hakları sözleşme organları, Türkiye'nin çekinceleri This dissertation elaborates on the criteria required for formulating a reservation, namely the `object and purpose compatibility` criteria stipulated under article 19(c) of the 1969 Vienna Convention on the Law of Treaties, within the context of reservations made to international human rights conventions. Reservations regime is one of the most technical and complex fields of treaty law, and `the object and purpose test`, evaluating the permissibility of a reservation, constitutes the most controversial element of this regime. The debate on the permissibility of reservations is concentrated around the reservations made to human rights conventions, in particular. The fact that the 1969 Vienna Convention on the Law of Treaties neither envisages an ante hoc mechanism to decide on the permissibility of a reservation, nor puts forward an `object and purpose test`, denotes a gap within the reservations regime. The dissertation aims to contribute to the filling of this gap by configuring a systematized object and purpose test. It also applies such test to Turkey's reservations to the core human rights conventions, some of which were challenged via State objections and human rights treaty body reviews on the basis of object and purpose compatibility.Keywords: Reservation, article 19(c) of the 1969 Vienna Convention on the Law ofTreaties, object and purpose compatibility, permissibility, international human rights conventions, human rights treaty bodies, Turkey's reservations.
Collections