Kronik hepatit B infeksiyonunda prognostik parametreler
- Global styles
- Apa
- Bibtex
- Chicago Fullnote
- Help
Abstract
Kronik hepatit B infeksiyonunda interferon tedavisinin yan etkilerinin çokluğu ve maliyeti göz önüne alındığında tedavinin devamı ya da sonlandırılması kararının verilmesinde göstergeler önem kazanmaktadır. Bu çalışmada, interferon alan hastalardaki ß-2 MG düzeyi ile tedavi cevabı arasındaki ilişkinin değerlendirilmesi amaçlanmıştır.Çalışmaya Kırıkkale Üniversitesi Tıp Fakültesi İnfeksiyon Hastalıkları ve Klinik Mikrobiyoloji A.D. polikliniği ve Afyon Kocatepe Üniversitesi Tıp Fakültesi İnfeksiyon Hastalıkları ve Klinik Mikrobiyoloji A.D. polikliniği'ne başvuran, kronik hepatit B infeksiyonu tanısı almış 22 hasta ve 22 inaktif HBsAg taşıyıcısı kontrol grubu olarak alındı. Hasta grubunda tedavinin 0, 2, 6 ve 12. aylarında, kontrol grubunda bir defa olmak üzere serum ß-2 MG düzeyleri mikroELISA (AIDA autoimmune diagnostic assays, REF 10801) yöntemi ile çalışıldı. Kontrol grubunun başlangıç ß-2 MG değerleri ile tedavi grubunun başlangıç ß-2 MG değerleri arasında istatistiksel olarak anlamlı fark vardı (p=0,0001).Bu veriler sonucunda; ß-2 MG değerlerinin tedavi başarısının takibinde değil ama tedaviye başlama kararını vermede yardımcı bir parametre olabileceği düşünüldü. Considering the side effects and the cost of the interferon cure of chronical hepatititis type B, the indicators are very important in ending or continuing the treatment. The aim of this study is to find the relationship between the beta 2 microglobulin levels and response to interferon therapy.In this study we have studied on 44 patients of Kırıkkale Faculty of Medicine Department of Infectious Disease and Chlinical Microbiology and Afyon Kocatepe Faculty of Medicine Department of Department of Infectious Disease and Chlinical Microbiology These patients were organized as two different groups; 22 chronic hepatitis B patients and 22 controls that were inactif HBs Ag carriers. Sera from each person in the first group was taken to analyze beta 2 microglubin levels in the beginning and 2nd, 6th and 12th. months of the therapy by microELISA method (AIDA Autoimmune Diagnostic Assays) . The beta 2 microglubin levels of the control group were tested once. The difference in beta 2 microglobulin levels of the patient group in the beginning of the therapy and the control group was statistically significant. (p=0,0001).As a result, the levels of ß-2 MG may be used to decide to start the treatment but not in following the success of the treatment.
Collections